Wie is de moeder van halina reijn
Lezersrecensie
Love is all you need?
De titel van dit boek moet je erg serieus nemen: De oude actrice en ik. Zelf begin ik vaak als een tabula rasa aan een boek of dat is in ieder geval mijn streven. Soms lukt dat niet, dan heb ik al bepaalde verwachtingen van een boek, en die verwachtingen worden meestal niet ingelost. Op zich is het beter voor jezelf als je blanco een boek ingaat. En dat deed ik, dat wil zeggen voor een groot deel deed ik dat. Ik vermoedde een biografie te gaan lezen over actrice Elisabeth Andersen. Biografieën zijn vaak reuze belangwekkend. Ze gaan over mensen met een afgerond leven en dan kun je het en een ander te weten komen over hoe iemand zijn leven heeft vormgegeven. Het is erg fijn als de biograaf een beetje goed kan schrijven. Soms leeft de betreffende persoon nog en dan kan tot verwikkelingen leiden. De persoon kan het niet eens met de opvattingen van de biograaf of hoe die schrijft. Over het algemeen kun je wel zeggen dat het beter een biografie te schrijven als de persoon de eeuwige jachtvelden reeds is ingetrokken.
Dus ik dacht: ik ga een biografie lezen van Elisabeth Andersen - overigens een pseudoniem voor Annetje de Bruijn-, de toneelspeelster. Als ik de titel iets nauwkeuriger zou hebben beschouwd
Actrice Anamaria Vartolomei is overrompelend in de Maria Schneider-biografie ‘Maria’
Voorafgaand aan de opnamen van de anale verkrachtingsscène uit Last Tango in Paris rookt hoofdrolspeler Maria Schneider nog even een sigaretje. Er zal tijdens de scène flink worden geïmproviseerd, heeft regisseur Bernardo Bertolucci haar verteld, maar dat is voor Schneider geen probleem. Denkt ze nu nog.
In de Maria Schneider-biografie Maria zijn dit de laatste momenten waarop Schneider (Anamaria Vartolomei) zo ontspannen oogt. De verkrachtingsscène zal haar diep traumatiseren. Het is alom bekend dat Bertolucci met Schneiders tegenspeler Marlon Brando afsprak om bij de opname een pakje boter te gebruiken, zonder medeweten van Scheider, zodat haar reactie zo authentiek mogelijk zou zijn. Voor Schneider werden alle grenzen van het toelaatbare ruim overschreden. De seks was gesimuleerd, Schneiders tranen waren echt.
Over de auteur
Kevin Toma schrijft over film in alle soorten en maten, met een speciaal oog voor filmmuziek en een passie voor horror.
De Franse cineast Jessica Palud baseerde Maria op het boek dat Vanessa Schneider over haar nicht schreef. De zorgvuldig gereconstrueerde opnamen van Last Tango in Paris () vormen de kern van de film, die begint als de jarige Schneider
Germaine Groenier biografie
Portretfoto, door onbekende fotograaf, ongedateerd (Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid, Hilversum), via Wikimedia Commons
Germaine Groenier was actrice, radio- en televisiemaker, regisseur, (scenario)schrijver en actief bij Dolle Mina. Ze was de dochter van Ben Groenier (), acteur, boekhouder, boekhandelaar, directeur van de toneelschool en van Adrienne Germaine Lénie Canivez (), actrice en leraar.
Wie: Germaine Groenier
Geboortedatum: 22 maart
Geboorteplaats: Amsterdam, Nederland
Sterfdatum: 1 oktober
Plaats van overlijden: Amsterdam, Nederland
Alternatieve naam: Germaine Adrienne Groenier
Het leven van Germaine Groenier
Groenier begon in met het spelen van toneel- en tv-rolletjes. Na de geboorte van haar eerste dochter ze kreeg er uiteindelijk drie werd ze programmamaker. Germaine trouwde in mei met Hendrikus Cornelis Adminraal (). Dit huwelijk werd in december weer ontbonden. In februari trouwde ze opnieuw, met de filmregisseur Pieter Verhoeff (). Dit huwelijk werd beëindigd op 23 juli
Groenier is vooral bekend geworden door het progamma Germaine sans gêne, uitgezonden van tot Hierin besprak ze voor het eerst in de Nederlandse media seksuele problemen van luisteraars. Ze maakte daarna nog andere
Biografie van acteur en zanger Jeroen Willems (): altijd een stemmetje in zijn hoofd dat zei dat het beter kon
Ze kan zich de dag nog goed herinneren dat hij overleed. Tien jaar terug. Iedereen was in shock, zij ook. Het was op een maandag, 3 december Docente Latijn Mieke Koenen was op de VU, gaf net college. Jeroen Willems repeteerde in Carré met andere artiesten voor het galaprogramma Honderdvijfentwintig jaar Carré, die avond. Willems zou een lied van Toon Hermans zingen. Op het podium zakte hij plotseling in elkaar. Een hartaanval. Op z’n vijftigste.
Mieke Koenen (57) vertelt aan haar eettafel, in Leiden: “Ik kon het niet geloven toen ik het hoorde. Ik kreeg vrij snel zijn oudste zus aan de lijn. Het bleek waar te zijn. Twee maanden daarvoor had ik hem nog gezien, bij een nachtelijk Brel-concert in Utrecht.
“Ik heb afscheid genomen in zijn huis, waar hij opgebaard lag. Bij de plechtigheid in de Stadsschouwburg was ik ook, maar dat vond ik beklemmend, zo massaal. Hij leek ineens een popster, wat hij natuurlijk ook weer niet was. Dat werd hij door zijn plotselinge dood. Maar ik geloof wel dat hij veel mensen heeft geraakt met zijn spel en zijn stem. En het was iemand zonder fratsen en sterallures, dat maakte hem extra sympathiek. Een lief mens, hij zag anderen.”
De b
Biografie van acteur Jeroen Willems verschijnt tien jaar na zijn overlijden
Mieke Koenen werkte ruim vijf jaar aan het boek, dat in eerste instantie in had moeten verschijnen. Voor de publicatie mocht Koenen gebruikmaken van de archieven van het Theaterinstituut Nederland en de persoonlijke archieven van collega’s en vrienden van Willems.
De auteur kreeg ook toestemming van de familie om de persoonlijke nalatenschap van Willems in te zien, met onder meer scripts met persoonlijke aantekeningen. Daarnaast hield Koenen interviews met collega’s uit de verschillende periodes uit zijn leven. Onder meer Monic Hendrickx, Marcel Musters, Johan Simons, Gijs Naber, Thekla Reuten en Simon de Waal werkten aan het boek mee.
Zangtalent
Jeroen Willems overleed op 3 december op vijftigjarige leeftijd onverwacht aan de gevolgen van een hartaanval. Hij zakte in elkaar op het podium van theater Carré, waar hij repeteerde voor een jubileumvoorstelling. Willems werd beschouwd als een van de beste acteurs van Nederland.
Hij was te zien in tientallen films (Nynke, Ocean’s Twelve en Boven is het stil) en tv-producties (Bij nader inzien en Bij ons in de Jordaan) maar vooral ook in theatervoorstellingen bij Theatergroep Hollandia, Het Zuidelijk Toneel en Het Nationale Toneel. Hiermee won