Annet mooij connie palmen
Recensie: Ischa Meijers reputatie van jonge hond die je het liefst alles vergeeft, wordt in biografie ruw bijgesteld
Ischa, zoals hij liefkozend genoemd werd, is in het collectieve geheugen blijven hangen als de gewiekste en getalenteerde interviewer voor Vrij Nederland en voor radio en televisie, als de man die een boek schreef over zijn regelmatige hoerenbezoek, als geliefde van Connie Palmen, en als de auteur van de geweldige columns in Het Parool over het dagelijks leven, onder de titel De Dikke Man.
Uit het eerste deel van een dubbelbiografie van Jaap en Ischa Meijer dat Evelien Gans in publiceerde, wisten we al dat Ischa een vadercomplex had. Ook niet vreemd, als je leest dat zijn ouders totaal beschadigd uit de oorlog kwamen. Met hun baby hadden ze concentratiekamp Bergen-Belsen overleefd en eenmaal terug in Nederland had de zeer vrome Jood Jaap zichzelf als missie gesteld het Jodendom te redden. In die missie paste Ischa doodeenvoudig niet.
Gans had de bedoeling om ook een tweede deel van de dubbelbiografie te schrijven, maar zij maakte voortijdig een einde aan haar leven. Annet Mooij heeft veel gebruik kunnen maken van het reeds door Gans verzamelde materiaal. Ze schetst een helder beeld van hoe het gezin Meijer zich na de oorlog van de buitenwereld afsloot
De ‘patronen’ van Ischa
Het is een tijd van wankelende voetstukken. Afgelopen najaar verscheen bijvoorbeeld, van de Amerikaanse critica Claire Dederer, Monsters: Dilemma’s van een fan (Nijgh & Van Ditmar). Wat moeten we met het werk van wat zij ‘monsterlijke mannen’ noemde: Hemingway, Picasso, Polanski? Of neem het Brooklyn Museum in New York, dat deze zomer de comédienne en kunsthistorica Hannah Gadsby uitnodigde voor een tentoonstelling over Pablo Picasso die hem vooral neerzette als een misogyne, dwangmatige vrouwenmisbruiker.
Die mondiale context, van MeToo, grensoverschrijdend gedrag en wat toxische mannelijkheid is gaan heten, is er eentje die je moeilijk kunt negeren als je een biografie schrijft van Ischa Meijer (), legendarisch journalist, schrijver, radio-, tv- en theatermaker en ook, leren we in de biografie van Annet Mooij, dwangmatig polygamist, vrouwenveroveraar en -vernederaar, verbaal en fysiek agressief, noem het maar op.
In haar biografie legt Mooij vrijwel nergens expliciet de relatie met de wereld van nu, een tijdlang lijkt dat ook een juiste keuze. De biografe lijkt vooral de rol van neutrale beschouwer te willen aannemen, die past bij het uitstekend gedocumenteerd zijn van deze pagina’s dikke studie. Ze bouwt voort op het werk van de in overl
Biograaf Annet Mooij: ‘Bij Ischa Meijer was schaamte een cruciale emotie’
Wat zelfs sommige grote literatoren niet is gegeven, lukt Ischa Meijer: 28 jaar na zijn dood blijkt hij nog niet vergeten. Ligt dat aan het oeuvre van de journalist, programmamaker, schrijver en acteur?
Zijn biograaf Annet Mooij denkt van niet. “Met zijn toneel viel hij in herhaling en sommige stukken waren tenenkrommend. Zijn beste interviews zijn wel erg goed en hebben een zekere tijdloosheid. Maar als je ze als lesstof gebruikt op journalistenopleidingen, zul je moeten uitleggen wie veel van die geïnterviewden waren.”
Wat Ischa dan wel levend houdt? “De présence bij alles wat hij deed”, denkt de jarige Mooij. “Het gevoel, de mimiek, de timing, het ongemak dat hij kon veroorzaken.” Het was de reden waarom de als psychologe afgestudeerde schrijfster aansloeg op de persoon Ischa Meijer. “In zijn gloriejaren heb ik hem altijd gevolgd. Toen dacht ik: wat een wonderlijk figuur! Wat een fenomeen! En: waar kijk ik naar? Hij triggerde iets bij mensen, bleef fascineren. Ook mij. Er is veel over hem geschreven, maar nooit iets allesomvattends.”
Annet Mooij () studeerde psychologie in Groningen en Nijmegen en promoveerde ze op een dissertatie over besmettingsangst tussen Ze schreef boeken over de gesc
Nieuws: Connie Palmen verklaart aanval op biografie Ischa Meijer en biografe Mooij: &#;Het is een enorme provocatie, en ik bedoel het héél ironisch&#;
In een interview in de Volkskrant dat morgen op papier verschijnt, reageert Connie Palmen eindelijk op haar eigen uitspraken over Ischa Meijer-biografe Annet Mooij. In december stak Palmen een hard betoog af over het recent verschenen Alles gaat op vroeger terug van Mooij. De biografe zou niets van Meijer hebben begrepen en een judasbiografie hebben geschreven. Daarbij kwam zelfs de seksualiteit en de vermeende onaantrekkelijkheid van biografe Mooij ter sprake.
Palmen deed deze uitspraken (waarvan Mooij enkele feitelijke aantijgingen weerlegde) tegenover Gijs Groenteman, in een podcast van de Volkskrant. In het interview dat morgen op papier verschijnt in diezelfde de Volkskrant vraagt interviewer Sara Berkeljon naar de verklaring van deze uitspraken van Palmen in &#;een podcast&#;:
Ik ben geraakt omdat Ischa zo misverstaan is. Met zo weinig empathie is behandeld, terwijl het zo’n geslagen en bang iemand was, iemand aan wie je kon zien dat hij door zijn ouders was mishandeld. Ze maakt van hem een saai iemand, in wiens gedrag ze patronen ontdekt. Patronen, dan denk ik aan jurken naaien. Ik kan het woord niet meer ho
Literair moddergevecht rond ‘judasbiografie’ is de opmaat tot een veelbelovend biografiejaar
Er woedt een heuse rel in de Nederlandse letteren, een literair moddergevecht. En wel rond Alles gaat op vroeger terug, de biografie die Annet Mooij schreef over journalist en theatermaker Ischa Meijer. Dat boek verscheen al in november, maar vlak voor kerst haalde Connie Palmen fel uit naar Mooij, in een interview met podcastmaker Gijs Groenteman. Volgens Palmen schreef Mooij een boosaardige ‘judasbiografie’: ‘Deze biograaf houdt niet meer van zijn onderwerp. Dan denk ik: dan had je moeten stoppen.’
Palmen was de laatste vriendin van Ischa Meijer, ze schreef een succesvolle roman over hun liefde, I.M., die inmiddels ook is verfilmd. ‘Ischa werd door dit boek van Connie, meer dan hij bij leven ooit geweest was’, schreef Mooij – een vinnig zinnetje. In haar biografie krijgt Palmen slechts een bescheiden plek, als het sluitstuk van een lange rij vriendinnen en minnaressen. Mooij concentreerde zich vooral op het patroon van Meijers tientallen relaties, die altijd begonnen met een hevige verliefdheid en een aandachtbombardement van de charismatische en promiscue Meijer. En die eindigden in malaise, Meijer werd vaak gemeen, in sommige gevallen zelfs wreed en gewelddadig. Mooij noemt P