Irene goede biografie

Boeken

Beschrijving

De bijbelverhalen in deze jeugdbijbel (gemaakt voor kinderen van 9 – 12 jaar) worden steeds verteld vanuit het perspectief van één van de personen uit het verhaal. Hoe zou het geweest zijn als je erbij was? Hoe was het voor Sara om haar land en haar familie te moeten verlaten? Wat dachten Jakobs zoons toen ze hun vader terug zagen strompelen na het gevecht met de engel? Hoe rook het rond het huis van Simon de leerlooier? En hoe was het om als Egyptische jongen ineens het goede nieuws in je eigen taal te horen? Hoe voelde Paulus zich toen hij door Jezus was stilgezet en zich boven te realiseren wat hij gedaan had?

Nieuw perspectief
De auteurs zijn in een jarenlang traject diep door de bijbelse verhalen heen gegaan en ontdekten dingen die ze niet eerder wisten. Ze nodigen je uit om mee te gaan, op reis naar het onbekende. Loop mee op een pad door de zee, ren door de smalle straatjes van Jeruzalem, klim op de wagen van de minister van financiën, of loop met een twaalfjarige jongen rond door het oude Athene en ontmoet een man die wel een héél rare boodschap brengt. Voel de hitte, de eenzaamheid, de hoop en de wanhoop, de angst, het plezier en het geluk van kinderen, jongeren en mensen zoals jij, die door God werden aangeraakt, die Jezus zelf mochten ontmoet

TOVENARES MET HANDEN VAN GOUD
Zij heet Irene van Vlijmen en de meeste mensen hebben nog nooit van haar gehoord. Deze werkelijk grote beeldende kunstenares heeft ons een gigantisch en uniek oeuvre nagelaten: olieverfschilderijen, pentekeningen, aquarellen, fresco’s, mozaïeken, etsen, lithografieën, tapijten en sieraden. Het is de hoogste tijd dat u kennismaakt met deze heel bijzondere vrouw, die zoveel heeft bijgedragen aan de kunst van de 20e eeuw.

EEN ONBEZORGDE JEUGD
Irene wordt op 23 november geboren in het Limburgse Weert (Nederland). Samen met haar twee zussen groeit zij op in een harmonieus en artistiek gezin. Irene heeft haar creativiteit zeker meegekregen van haar moeder, die een verdienstelijk fotografe was. Irene speelt goed viool en is lid van het plaatselijke symfonieorkest. Net als ieder ander meisje heeft ze haar vrienden en vriendinnen maar ze is ook graag alleen met haar dromerige gedachten. Zij houdt veel van dieren en heeft als opgroeiende puber al een eigen paard. Irene gaat naar het gymnasium in Eindhoven en in de avonduren bezoekt zij daar de School voor Industriële Vormgeving.

EEN GROOT TALENT WORDT GEVORMD
Na het gymnasium gaat Irene kunst studeren aan de Stadsacademie van Maastricht, het prille begin van haar carrière als b

De kwestie-Irene bracht in de monarchie aan de rand van de afgrond

‘Wat een enige jongen,’ dacht Irene, toen ze in , tijdens de bruiloft van prinses Marie Adelheid van Luxemburg met Karl Josef graaf Henckel van Donnersmarck, voor het eerst Carlos Hugo van Bourbon-de Parma zag. Zo’n bruiloft was de gelegenheid bij uitstek om blauw bloed te ontmoeten. En daarvan werd de spoeling steeds dunner. Rond het midden van de jaren vijftig kende Europa nog maar tien dynastieke families die daadwerkelijk een troon bezetten. Waaronder dus de Oranjes. Beatrix en Irene hadden de huwbare leeftijd bereikt. Beiden zouden met hun partnerkeuze de constitutionele monarchie aan het wankelen brengen.

De kwestie-Irene

Daniela Hooghiemstra beperkt zich in Om de liefde, voor de troon tot de kwestie-Irene. Politiek was die, achteraf gezien, het meest precair. Irene shockeerde de natie toen ze op 29 januari wereldkundig maakte toegetreden te zijn tot de katholieke kerk. Twee weken later volgde de mededeling dat ze met een Spanjaard was verloofd. Hadden we dáárvoor de Tachtigjarige Oorlog gewonnen?

Nazaat van de zonnekoning

Hooghiemstra weet in kraakhelder proza de vrij complexe materie van de kwestie te ontwarren. Die complexiteit schuilt met name in de Spaanse kant van de zaak. In werd Hugo van Bo

Mieke van Hooft

door Hilly Appel





Mieke van Hooft is geboren op 8 september in Heusden, Noord-Brabant. Ze begon al vroeg met schrijven; van haar negende tot haar twaalfde schreef ze stukjes voor de jeugdpagina van het Brabants Dagblad. Later werkte ze als redactieassistente bij Malmberg in Den Bosch, uitgever van onder andere de jeugdtijdschriften Jippo, Taptoe en Bobo. Ze werkte daar mee aan de beoordeling van manuscripten.

In werd haar eerste boek uitgegeven: Kijk naar je eigen, een verhaal over pesten. Sindsdien publiceert ze met grote regelmaat boeken voor kinderen van alle leeftijden: voorleesverhalen en versjes voor kleuters, eerste leesboeken voor wat grotere kinderen en spannende verhalen voor kinderen vanaf ongeveer 10 jaar. Ook schrijft ze gedichten voor volwassenen. Haar bekendste kinderboek is De tasjesdief, dat in werd bekroond met de prijs van de Nederlandse Kinderjury in de categorie 10 t/m 12 jaar en in Le grand Prix Europëen de Roman pour Enfants ontving. Het is in het Duits, Engels, Frans en in het Hindi vertaald, succesvol verfilmd en als audioboek verschenen.

In april publiceerde Mieke van Hooft haar vijftigste boek, Woedend zwart. Ze is fulltime schrijfster en woont in Wageningen.

Werk

Mieke van Hooft schrijft re

Haar dieptepunt kende Schouten richting het einde van haar carrière. Ze ontkwam aan een tweejarige schorsing door nalatigheden rondom de dopingcontroles. Tot twee keer toe miste de olympisch kampioene een test en voor de derde, tevens beslissende keer, vulde ze te laat haar whereabouts in. Voor de controle moeten schaatsers elk kwartaal een tijdslot en locatie invoeren waar ze zich bevinden. De dopingcontroleurs weten zo waar en wanneer de sporters zijn, zodat ze zich onaangekondigd kunnen melden voor een afname van urine of bloed.

Het liep uiteindelijk met een sisser af. De KNSB verwees Schouten door naar een ervaren advocaat, die erachter kwam dat ISU bij de tweede whereabouts in de fout was gegaan. De deadline lag een stuk vroeger dan normaal. Het verweer bij de ISU tegen de vervroegde invultermijn bleek succesvol. Begin februari kreeg Schouten het bericht dat er geen schorsing volgde.

Destijds bleef dit nieuws onder de radar, volgens de marathonkoningin een zege. “Na mijn goede prestaties op de Olympische Spelen zat ik een tijdje minder lekker in mijn vel. Daar kwam dit bovenop. Door het missen van de tests (de dopingcontroles, red.) heb ik me nog nooit zo gestrest gevoeld. Het was een heel onzekere tijd, ik had er uitslag van over mijn lichaam, een soort eczeem. Het