Marian de smet biografie
Lieke van Duin Tim en Taco op Terschelling
Samen met Tims moeder kamperen Tim en Taco op Terschelling, waar ze Dirk en Floor, die Tim nog kent van de vorige vakantie, ontmoeten. Met zn vieren beleven ze de spannendste avonturen. Ze hebben een geheime hut, bouwen dammen op het strand, gaan kopje-onder in zee en zoeken de prachtigste schelpen. Maar wie heeft dat geheimzinnige briefje bij hun hut achtergelaten? En hoe komt het dat hun schelpenmuseum kapot is gemaakt? En waar komen s nachts die angstaanjagende geluiden vandaan? Zijn er soms spoken
Fictie
Nederlands | pagina&#;s (ePub2, 2,1 MB) | Mozaiek, Zoetermeer |
E-book
Bio
Marian De Smet is kinder- en jeugdschrijver. Ze studeerde aan het kunsthumaniora te Hasselt om vervolgens in Heverlee de richting kleuteronderwijzeres te volgen.
Schrijven deed ze altijd al maar ze begon het pas serieus te nemen in de thuisblijfperiode na de geboorte van haar eerste kind. Inspiratie haalt ze uit het kleuterklasleven en haar eigen drie monstertjes. Alle verhalen zijn recht uit het leven gegrepen en schetsen zeer herkenbare situaties voor elke kleuter.
Daarna waagde ze zich ook aan jeugdboeken voor jongeren vanaf 14 jaar. Ze sleepte verschillende nominaties in de wacht en won met 'Rotmoevie' de Gouden Lijst. In verscheen haar eerste boek voor jonge lezers vanaf acht jaar. 'De jongen die niet gaat verhuizen' is een verhaal over alle aspecten van een huis of thuis hebben.
Bron: Literatuur Vlaanderen
Weetjes
Hoe draag jij bij om ons klimaat meer leefbaar te maken? : Ik doe haast alles met de fiets en het OV. Ik eet vegetarisch. Ik gebruik zo weinig mogelijk plastic en koop zoveel mogelijk biologische producten van lokale handelaars. In mijn grote tuin mag alles verwilderen en gebruik ik nooit vergif. Ik plant inheemse planten en denk daarbij aan insecten, vogels en andere dieren. Alles wat leeft laat ik leven (behalve misschien ooit eens een verv
Kristien Dieltiens Ik ben een pleegkind
De 7-jarige Lorenzo woont tijdelijk in een pleeggezin, omdat het niet goed gaat met zijn moeder. Hij is verdrietig en moet erg wennen. Prentvertelling met, ook paginagrote, waterverfillustraties en praktische tips voor begeleiders over pleegkinderen- en gezinnen. Vanaf ca. 6 jaar.
Non-fictie
Nederlands | 33 pagina&#;s | Clavis, Hasselt, Amsterdam |
Gedrukt boek
Marian De Smet
Lezingen
Marian biedt verschillende lezingen aan:
1. Kleuters:
Marian is kleuterjuf, en voelt zich als een vis in het water in een kleuterklas. Ze brengt haar boeken mee, leest voor en beantwoordt vragen van kleuters. Ze praten over hoe een boek gemaakt wordt en hoe het is om schrijver te zijn. Ze brengt ook schetsen van de illustrator mee, zodat de kinderen kunnen zien hoe een boek tot stand komt. Bij kleuters werkt ze niet met PowerPoint of andere technische hoogstandjes. De zitkring in de klas is prima!
2. Basisschool:
De inhoud van de lezingen is hetzelfde als tijdens lezingen voor kleuters, maar dan op maat van leerlingen uit de lager school. Marian leest iets langer voor en neemt meer tijd om vragen te beantwoorden. Ze leest voornamelijk voor uit 'De jongen die niet gaat verhuizen', en haalt haar prentenboeken boven. Bij lezingen voor het zesde leerjaar werkt ze ook rond haar YA 'Geen bereik' (Moon, ).
3. Middelbare school:
Marian vertelt aan de hand van haar boeken hoe ze met schrijven begon, hoe het schrijfproces in zijn werk gaat, en bespreekt ook kort de praktische kant van het publiceren van een boek. Dit doet ze aan de hand van beeldmateriaal. Daarnaast bestaat de lezing vooral uit voorlezen en vertellen. De jongeren mogen altijd vragen ste
[Literatuur zonder leeftijd - nummer 92, winter ]
Grenzen opzoeken
Deze zomer presenteerde de redactie van Literatuur zonder leeftijd vol trots een themanummer over het werk van Imme Dros en Harrie Geelen. In die aflevering werden analyses van hun boeken afgewisseld met korte teksten van auteurs, illustratoren en anderen die verhaalden over hun ontmoetingen met het kunstenaarsechtpaar. De reacties op dit themanummer waren zonder uitzondering zeer positief.
Het zal u echter niet ontgaan zijn dat het zomernummer van Literatuur zonder leeftijd een stuk dikker was dan u gewend bent. Er was zoveel mooi en interessant materiaal over Imme Dros en Harrie Geelen, dat het nummer maar liefst pagina's in plaats van de gebruikelijke bevatte. Tel daarbij op dat het voorjaarsnummer van ook al over de limiet van pagina's heen was gegaan, en u zult begrijpen dat de redactie zich moest inhouden bij het nummer dat u nu in handen hebt.
Nummer 92 heeft geen overkoepelend thema dat de bijdragen verbindt. Wel zijn er artikelen die mooi op elkaar aansluiten, zoals de bijdrage van Emilie Poelmans over de twee Katoren-boeken van Jan Terlouw en het artikel van Helma van Lierop en Mike Dobbe, dat ingaat op de vraag hoe Koning van Katoren veertig jaar later tot een film is bewerkt. In beide