W.f. hermans zoon
Willem Frederik Hermans kwam op de wereld in Amsterdam in en ging er op eigen vraag van heen in in Utrecht. Maar als schrijver is hij geboren en gestorven in Brussel. Dat zeggen wij niet, maar zijn officiële biograaf Willem Otterspeer, die het eerste deel van zijn Hermans-biografie De mislukkingskunstenaar, over de periode , in Brussel komt voorstellen.
Otterspeer is hoogleraar aan de Universiteit Leiden. In kreeg hij toegang tot het enorme persoonlijke archief van Willem Frederik Hermans – de meest cynische en eerste overledene van de zogenaamde Grote Drie van de Nederlandse literatuur. Deel één van de biografie is nu dus klaar. Eind dit jaar verschijnt bij De Bezige Bij ook deel twee.
Wij weten dat Hermans in Brussel de laatste vier jaar van zijn leven doorbracht. Maar u bent stellig dat de schrijver Hermans geboren werd in het naoorlogse Brussel.
Willem Otterspeer: Hij was al eens in Brussel geweest tijdens enkele schoolreisjes. Maar vlak na de oorlog waren er twee korte maar belangrijke periodes waarin hij logeerde bij de familie Bodart – vrienden van zijn ouders die aan het Brugmannplein woonden in wat nu een politiebureau is geworden. Hermans ervoer Brussel als een surrealistische stad waar uitzonderlijke vrijheid heerste. Dat surrealisme is vrijwel ner
Willem Frederik Hermans
Populaire boeken van Willem Frederik Hermans
Willem Frederik Hermans is vooral bekend van zijn boeken De donkere kamer van Damokles (), Het behouden huis (), Nooit meer slapen (), Au pair () . In deze lijst vind je nog 28 andere boeken van Willem Frederik Hermans.
ADVERTENTIE
Wil jij onbeperkt online oefenen met examenopgaven, uitlegvideo's en examentips bekijken en je voortgang bijhouden? Maak snel een gratis account aan op
Alle verslagen over Willem Frederik Hermans
Al wordt Harry Mulisch de bekendste schrijver van Nederland genoemd, Willem Frederik Hermans is toch zeker de meest gevreesde schrijver geweest. Al snel na de Tweede Wereldoorlog vestigde Hermans zijn reputatie als ‘kwelgeest van de Nederlandse letteren’. In diverse kritieken (polemische essays) beschimpte hij de Nederlandse politiek, zijn collega-auteurs en de Nederlandse literatuur, die in zijn ogen niets voorstelde. Deze scheldkritieken werden later gebundeld in Mandarijnen op zwavelzuur () en Het sadistisch universum ().
Oorlog als achtergrond
Met dezelfde scherpe pen schreef Hermans in de jaren vijftig zijn eerste romans over de Tweede Wereldoorlog. Na Hermans’ debuut Conserve () reageerde de literaire kritiek geschokt op de roman De tranen der acacia’s (). In de personages van dit boek zag men een door de oorlog getekende generatie, zonder hoop, geloof en idealen. De hoofdpersonen bedriegen elkaar, zijn wanhopig en onbeschroomd in hun seksuele omgang. Bovendien liet Hermans in het boek zien dat het Nederlands verzet tegen de Duitsers niet altijd even heldhaftig was. Het verzet bestaat in De tranen der acacia’s uit een zootje ongeregeld: fantasten en leugenaars, die hun status ontleenden aan terreurdaden tegen de Duitsers.
Twijfel
De tranen der acacia’s
Hermans, Willem Frederik ()
&#; Huygens ING - Amsterdam. Bronvermelding: Wilbert Smulders, 'Hermans, Willem Frederik ()', in Biografisch Woordenboek van Nederland. URL: []
Hermans, Willem Frederik (pseudoniem o.a. Age Bijkaart), fysisch geograaf, schrijver en dichter (Amsterdam - Utrecht ). Zoon van Johannes Hermans, onderwijzer, en Hendrika Hillegonda Eggelte. Gehuwd op met Emelie Henriëtte Meurs (), mensendieck-therapeute. Uit dit huwelijk werd 1 zoon geboren.
Wim Hermans groeide samen met zijn drie jaar oudere zuster Cornelia op in een onderwijzersgezin in Amsterdam. De ouders waren geheel ongodsdienstig, zuinig van aard, ouderwets in hun opvattingen en leefden nogal geïsoleerd. Hun kinderen werden met grote strengheid opgevoed; op het punt van kleding, vrijetijdsbesteding en sociaal vertier werd hun de uiterste soberheid opgelegd. Weinig gezeglijk van aard botste Wim aanhoudend met zijn omgeving. De pogingen van dit tomeloos ambitieuze kind om zijn sceptische ouders voor zich te winnen, liepen steevast uit op gekrakeel en klappen.Wim doorliep het Barlaeus Gymnasium, waar hij in de eerste jaren - zoals eerder op de lagere school - werd gepest; hij doubleerde de derde klas. In de hoogste klassen manifesteerde hij zich in de Letterkundige Gymnasiasten-Vereenigin
Arthur Muttah, de hoofdpersoon van deze roman, groeit op tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het bestaan doet zich uitzichtloos aan hem voor. De grimmige sfeer thuis, de conflicten met zijn ouders en zuster, de ongrijpbaar verraderlijke wereld van oorlog en verzet: het brengt hem tot een uitzichtloze identiteitscrisis. Wrok, afkeer en duister cynisme doortrekt het verhaal.
Bij verschijnen zorgde deze roman voor groot tumult; met name katholieken namen aanstoot aan het onfatsoenlijke karakter. Zo schreef Anton van Duinkerken: &#;Er is welhaast geen onfatsoenlijk woord in de Nederlandse taal denkbaar of gij vindt het met evenveel letters afgedrukt in De tranen der acacia&#;s. [&#;] Er is geen vorm van seksuele ontaarding, die hij niet uit behoefte om burgergevoelens te kwetsen, nauwkeurig beschrijft [&#;] Moord en brand zijn kleinigheden in dit boek, waar &#;kotsen&#; en &#;kakken&#; tot psychisch geladen levensuitingen worden verheven en men elkaar bezoeken brengt met het prettige oogmerk, elkaar te gaan treiteren.&#;
Het boek werd in afgewezen door De Bezige Bij – maar in uitgegeven door Geert van Oorschot – en riep stormen van protest op. Willem Frederik Hermans&#; naam was voorgoed gevestigd. Ook was de verschijning het beginpunt van een stormachtige relatie tussen de schrij