Titel biografie ruud lubbers
Nieuwe biografie over Ruud Lubbers: 'Hij koos met euthanasie zijn eigen weg'
Een pragmatist én een tobber. Dat waren twee kanten van Ruud Lubbers, die in op jarige leeftijd overleed. Hij leidde tussen en drie kabinetten, waarmee hij na Mark Rutte de langstzittende premier is.
In die periode leidde hij Nederland met schijnbaar speels gemak door een crisis, maar worstelde ook met ethische vraagstukken als euthanasie. Uit zijn biografie Ruud Lubbers, een slag anders, die volgende week verschijnt, blijkt dat hij uiteindelijk ook door euthanasie overleed, in zijn geliefde Rotterdam.
Hij hield de boel bij elkaar, in een tijd van enorme verdeeldheid.
Lennart Steenbergen, biograaf
In die stad werd Lubbers geboren, vlak voor de oorlog. "Het was een wat dromerige jongen", vertelt biograaf Lennart Steenbergen. "Maar op de kostschool kreeg hij te maken met een hard regime en werd hij klaargestoomd om tot de maatschappelijke bovenlaag te behoren."
"Hij was een kwikzilverig figuur, met hoge intelligentie en vele kwaliteiten", zegt oud-minister en medestudent Onno Ruding. Dat viel in op bij de formateurs van het kabinet-Den Uyl, waarin hij op zijn 34e minister van Economische Zaken werd.
In volgde Lubbers Dries van A
Ruud Lubbers moest altijd de beste zijn – tegen verliezen was hij dan ook niet bestand
Als je in de jaren tachtig als politiek verslaggever een praatje stond te maken met minister-president Ruud Lubbers, wist je eigenlijk nooit waar je aan toe was. Energiek ging hij het gesprek aan, maar al te vaak was zijn bijdrage eerder voer voor schriftgeleerden. Je dacht: wie van ons is nu in de war? Er klonk geen twijfel in de woorden van de premier. Maar iets klopte niet, vermoedelijk had het antwoord niets te maken met je vraag, maar het was moeilijk daar de vinger op te leggen.
Ruud Lubbers wendde bij die ontmoetingen steevast geïnteresseerde aandacht voor – altijd gebruikte hij wel een keer het warme woord ‘mieters’. Soms legde hij vol camaraderie een hand op je schouder, maar tegelijkertijd kon het je niet ontgaan dat zijn ogen alweer schichtig op zoek waren naar een volgende vluchtigheid. Altijd onrust, altijd onderweg. En nooit aankomen. Wat was dat toch?
‘De ware Lubbers is ongrijpbaar’, schrijven de historici Johan van Merriënboer en Lennart Steenbergen aan het eind van Een slag anders, hun biografie van tweetal is verbonden aan het Documentatiecentrum Parlementaire Geschiedenis van de Nijmeegse Radboud Universiteit.
Magere slotsom
‘Ongrijpbaar.’ Vinden zij dus ook al. Ma
Ruud Lubbers
AD: Beatrix liet Lubbers ‘keihard vallen’ en ‘belde niet’ toen hij ziek was: ‘Daar werd hij echt verdrietig van’
NOS: Nieuwe biografie over Ruud Lubbers: ‘Hij koos met euthanasie zijn eigen weg’
Biograaf Lennart Steenbergen bij Nieuwsuur: ‘Lubbers hield de boel bij elkaar, in een tijd van enorme verdeeldheid’
Jort Kelder bij over Ruud Lubbers. Een slag anders bij WNL
Johan van Merriënboer bij Spraakmakers op Radio 1
‘Er is al een stapel Lubbers-boeken, inclusief de postuum gepubliceerde memoires Haagse jaren () van de staatsman zelf. Toch is de lijvige biografie van Johan van Merriënboer en Lennart Steenbergen, verbonden aan het Centrum voor Parlementaire Geschiedenis van de Radboud Universiteit, geen overbodige luxe.’ – Wynia's Week
‘Een rijk naslagwerk, waar schrijvers van nieuwe biografieën over politieke tijdgenoten en van politieke studies over deze boeiende periode niet omheen kunnen.’ – Biografieportaal
‘Maar erg makkelijk te duiden is Lubbers niet. Dat ondervonden waarschijnlijk Johan van Merriënboer en Lennart Steenbergen bij
Ruud Lubbers Biografie
Een slag anders
‘Het is eigenlijk gewoon een Rotterdamse jongen gebleven’.
Rudolphus Franciscus Marie Lubbers () was de langstzittende minister-president van Nederland in de vorige eeuw, ja eerst zelfs aller tijden tot Mark Rutte dit record verbrak. Lubbers heeft een imposante politieke carrière achter de rug: minister van Economische Zaken in het roemruchte kabinet-Den Uyl, (vice-) fractievoorzitter van het CDA, leider van drie kabinetten en Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen van de Verenigde Naties. Hij fungeerde verschillende keren als informateur en werd vanwege zijn vele verdiensten geëerd met de benoeming tot Minister van Staat.
Lubbers kon het debat ook makkelijk naar zich toetrekken: ‘Ik zie het een slag anders’, waarop vaak een redenering volgde vanuit een totaal andere invalshoek of een creatieve oplossing waaraan nog niemand anders gedacht had, het liefst met meerdere varianten.
Auteurs
Mr. Dr. J.C.F.J. (Johan) van Merriënboer () studeerde Geschiedenis, Rechten en Economie in Utrecht. Hij schreef onder andere samen met anderen biografieën van de oud-premiers Piet de Jong en Dries van Agt.
Lennart Steenbergen () MA, is mede auteur van Grote idealen, smalle marges. Een parlementaire geschiedenis van de lange jaren z Het had zo mooi kunnen zijn. CDA-politicus Ruud Lubbers () zou de geschiedenisboeken in gaan als de no nonsense premier die Nederland met stevige hervormingen uit de recessie van de jaren tachtig hielp en die met een ‘Lubberiaanse’ formule voorkwam dat de kruisrakkettendiscussie Nederland spleet. Maar de ‘billenknijp-affaire’ in de nadagen van zijn loopbaan was een smet op zijn blazoen die bijdroeg aan de depressies aan het einde van zijn leven, stelt zijn biograaf Johan van Merriënboer. Hoe hou je een biografie van een politicus die al op zijn vierendertigste minister was, fractieleider en maar liefst twaalf jaar premier, behapbaar? Johan van Merriënboer van het Centrum voor Parlementaire Geschiedenis in Nijmegen, die samen met collega Lennart Steenbergen deze monsterklus moet klaren, hanteert een simpele vuistregel. ‘Je moet het boek kunnen vasthouden. pagina’s is wel de limit.’ Om binnen die limiet te blijven ziet de auteur twee opties: abstraheren – de zaak op hoofdlijnen beschrijven – of selecteren. Zijn voorkeur gaat uit naar het laatste. ‘Bij zijn premierschap kiezen we bijvoorbeeld een aantal belangrijke thema’s die we uitdiepen en waarbij we aan de hand van representatieve voorbeelden laten
Johan van Merriënboer schrijft de biografie van CDA-premier Ruud Lubbers