Auto biografie wilmink
Willem Wilmink ()
Had moeder een clitoris vader?
Elsbeth Etty
Denkend aan Willem Wilmink krijgen waarschijnlijk weinigen associaties met seks. Eerder met een knuffelbeer. Dat imago was zowel zijn frustratie als zijn literaire kapitaal. In alles was deze Enschedese bard het tegenovergestelde van zijn stads- en generatiegenoot Jan Cremer. Wilmink dankte zijn populariteit als dichter en liedschrijver niet aan zijn erotische uitstraling, maar aan zijn volkomen ongekunstelde verlangen naar onschuld. In menig opzicht is hij altijd kind gebleven en wat ik me afvraag is of die wezenstrek oorzaak of gevolg is van zijn problematische verhouding tot seksualiteit. Hij heeft daar op latere leeftijd met aandoenlijke openhartigheid over geschreven.
Het staat wel vast dat onvrede over zijn seksleven het oeuvre van Willem Wilmink heeft beïnvloed. Vrijwel alles wat hij schreef, of dat nu kinderliedjes betreft of zijn proefschrift over gedichten van Hendrik de Vries, is in hoge mate autobiografisch. Maar dan blijft het de vraag in hoeverre hij zijn jeugd mythologiseerde en zijn leven als het ware heeft gemodelleerd naar een beeld dat vervolgens als realiteit in zijn werk terecht is gekomen. Klopt Wilminks zelfbeeld zoals geprojecteerd in zijn gedichten en liedteksten met de l
Voor velen is Willem Wilmink met zijn leeftijdsloze poëzie een van de beste dichters van Nederland
De man had een lief, kinderlijk gezicht, speelde op zijn accordeon en zong met een vet Twents accent droevige ballades. Om hem heen zat een kring van hippiemeisjes die met grote, dromerige ogen opkeken naar hun idool, Willem Wilmink. Was dit een docent? Echt?
Het zal in zijn geweest, in de zonnige tuin van het Lambert ten Katehuis in Amsterdam, waar het Instituut voor neerlandistiek was gevestigd. Je had twee groepen, wist ik als eerstejaars: de serieuzen, die zich verdiepten in moeilijke taalkunde en suffe oudere letterkunde, en de revolutionairen die Marx lazen, tegen het gezag ageerden en tentamens wilden afschaffen. Bij geen van beide wilde ik horen. Maar je had dus ook deze man. Een dichter, werd gefluisterd. Zijn colleges poëzie schenen geweldig te zijn. Bij hem wilde ik studeren. Maar helaas werd ik niet ingedeeld bij Willem Wilmink. Later trok ik steeds meer naar de nerds die kille vakken als taalkunde en argumentatieleer wél interessant vonden.
Elsbeth Etty studeerde in die jaren ook Nederlands maar zij was actief in het studentenprotest, vertelt ze in de inleiding van In de man zit nog een jongen. Ook zij heeft geen college van hem gehad. Toen uitgever Vic van de Rei
Wobke Wilmink, de weduwe van de in overleden schrijver/dichter Willem Wilmink, had na diens overlijden 15 jaar nodig om bij te komen.
Wat gebeurde er toen je Willem Wilmink voor het eerst ontmoette?
,,De allereerste keer was in Amsterdam bij Piet de Leeuw, een restaurant aan de Noorderstraat waar hij iedere avond zat te eten. Dat wist ik toen nog niet. Ik was goed bevriend met Frank Kramer, de oud-voetballer en commentator. Die at daar ook af en toe. Ik geloof dat Willem er die avond al zat. Frank zei dat hij bij ons aan tafel moest komen zitten. Zo hebben we ons eerste contact gehad. Die man moet helemaal gek van mij geworden zijn. Ik zat bij de Rode Vrouwen, bij de feministes. Moest hij niets van hebben. En ik zat in een heel moeilijke situatie met mijn ex."
Was dat toen al wel je ex?
,,Nee, maar wel bijna, hoor. Willem kwam ook uit zo'n situatie. Toen zijn wij naar zijn etage op de Prinsengracht gegaan, diezelfde avond nog. Frank wilde graag een belangrijke voetbalwedstrijd zien, ik weet niet meer welke. Willem zei: 'Kom bij mij kijken. Ik heb net een nieuwe kleurentelevisie gekocht.' Toen interesseerde voetbal me nog geen ene malle moer. Ik kreeg een boek van Willem in mijn handen gedrukt: Voor een naakt iemand. Dat had hij helemaal geschreven op de scheiding
biografie: Willem Wilmink
Willem Willink [Enschedé –]
Willem bracht zijn jeugd in Twente door iets wat zou doorwerken in zijn latere leven en zijn werk. De taal van de streek is Wilmink altijd dierbaar gebleven.
Van tot studeert Willem Wilmink Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, waar hij later docent Moderne Letterkunde wordt aan het Instituut voor Neerlandistiek. Hij doceert tot waarna hij zich vervolgens geheel aan het schrijverschap wijdde.
Met een proefschrift over de poëzie van Hendrik de Vries promoveert Wilmink in aan de Katholieke Universiteit Brabant.
Wilmink begint met het schrijven van gedichten, liedjes en cabaretteksten tijdens zijn studentenjaren. In de loop van de jaren wordt hij veelvuldig bekroond: Zilveren en Gouden Griffels, Nienke van Hichtumprijs, Theo Thijssenprijs (voor zijn hele oeuvre). Dat oeuvre is indrukwekkend. Tientallen dichtbundels en kinderboeken, vertalingen en bewerkingen, essays en bloemlezingen.
De Nederlandse (kinder)televisie heeft mede dankzij Willem Wilmink gloriejaren gekend. Zijn bijdragen maakten De Stratemaker-op-zee-show, J.J. de Bom (voorheen de Kindervriend), Sesamstraat en Het Klokhuis tot hoogwaardige en gewaardeerde programma’s.
Willem Wilmink moderniseerde o
In de man zit nog een jongen. Willem Wilmink – de biografie
‘Ik was een vroegwijs kind, maar welk kind was dat in de oorlog niet?’ Aldus Willem Wilmink in zijn postuum verschenen autobiografie Hier is prins zonneschijn. Deze zelfbespiegeling lijkt haaks te staan op de titel van de mooie biografie die Elsbeth Etty over Wilmink schreef: In de man zit nog een jongen. Wat is waar: zat de man al vroeg in het kind of zat het kind nog lang in de man?
In het voorwoord van haar biografie constateert Etty dat ze veel baat heeft gehad bij de literaire nalatenschap van haar onderwerp (de autobiografie, niet-gepubliceerde memoires en brieven), maar ook dat het zaak was daar met de nodige reserves naar te kijken. Wilmink had de neiging zijn leven aanzienlijk zonniger voor te stellen dan het was: ‘Vaak draaide hij zaken honderdtachtig graden om. Van nederlagen […] maakte hij overwinningen, krenkingen transformeerde hij tot complimenten.’
Een gecompliceerde man dus en bepaald niet gemakkelijk in de omgang. Hij kon niet tegen kritiek, had last van driftbuien, vroeg erg veel aandacht voor zichzelf en dat pakte niet altijd goed uit. Hij maakte het zichzelf ook niet altijd gemakkelijk, voelde zich vaak buitenstaander (en buitengesloten), miskend en tekortgeda