Walden betekenis
Pallieter, een hardnekkig archetype
Julien Vermeulen
&#;Hij moet verschijnen&#;, schreef Timmermans op 4 augustus aan de Nederlandse uitgever Van Kampen. En op 31 mei kon hij effectief de laatste gecorrigeerde drukproeven van Pallieter naar Amsterdam terugsturen1. Enkele weken later was de roman uitgegeven. Maar bijna een eeuw nadat de auteur zijn Pallieter concipieerde, moeten we met bijzonder gemengde gevoelens terugblikken op het resultaat van deze literaire onderneming. Hoe beroemd de titel ook is, toch wordt het verhaal vaak bestempeld als oppervlakkig, naïef, anti-feministisch, zwak gecomponeerd en in menig opzicht boertig provincialistisch. Daarom hebben velen geprobeerd het landelijke Pallieterimago zo rabiaat mogelijk uit hun cultuurprofiel te verbannen. Zowel de flowerpower-tegencultuur uit de jaren zestig als de gedreven ecologisten van enkele jaren later schuwden het Pallieterembleem: voor de zestigers was hij te oubollig Vlaams, voor de milieuactivisten miste hij iedere vorm van structureel engagement. Binnen het huidige debat over de multiculturele waarden ervaren we het al te enge Pallieterprofiel eveneens als een pijnlijk stigma: de agroromantische religiositeit en kritiekloze verheerlijking van eigen aard en bodem vinden moeilijk een plaats in
De Echokamers Van Paul Auster
Over The New York Trilogy
Eddy Bettens
1
The New York Trilogy () van de Amerikaanse schrijver Paul Auster, een boek van nauwelijks driehonderd bladzijden, bestaat uit de romans City of Glass (), Ghosts (), en The Locked Room (). De onderlinge relaties die deze boeken tot een trilogie verweven, zijn metaforisch, niet narratief of chronologisch. De drie delen kunnen los van elkaar gelezen worden.
Laten we daarom beginnen met het tweede deel, Ghosts (Schimmen): het is niet alleen het kortste, maar bovendien zo eenvoudig als een blauwdruk, een schema: alsof hier de basisregels worden vastgelegd van een vreemd en onontkoombaar spel, amusant misschien, maar toch met een hoge inzet: het blijkt om de eigen identiteit te gaan.
De privé-detective Blauw krijgt op een dag het bezoek van Wit. Die wil dat Blauw een zekere Zwart volgt en zo lang als nodig in de gaten houdt. Over de redenen van zijn verzoek weidt hij niet uit. Hij wil iedere week een rapport toegestuurd krijgen, getypt en in tweevoud; elke week ontvangt Blauw dan per post een cheque. Hoe lang de zaak zal duren weet Wit niet.
Dit zijn de regels; zo begint het. Blauw neemt zijn revolver, zijn verrekijker en een schrift, en installeert zich in het appartement
Jelle Reumer
Op 6 december verscheen (eindelijk, ik was er al in aan begonnen) mijn nieuwe boek De reuzensalamander. Een geschiedenis van de paleontologie. De presentatie vond plaats in Teylers Museum, Haarlem. Het boek verscheen bij Uitgeverij Lias (isbn 90 0), prijs 34,99 euro.
Samenvatting: Al eeuwenlang worden fossielen gevonden en bestudeerd maar lang bleef onbekend wat fossielen waren. Het denken erover doorliep een aantal belangrijke paradigmawisselingen. In de loop van drie eeuwen kantelde het beeld; van spontane vormsels van de natuur werden fossielen eerst restanten van de bijbelse zondvloed en daarna overblijfselen van uitgestorven leven. Met het aantal vondsten nam de kennis toe. God verdween als verklarende kracht, de zondvloed werd niet meer gebruikt om te begrijpen hoe fossiele zeeschelpen ver landinwaarts voorkwamen en uiteindelijk illustreerden fossielen de evolutie van het leven op aarde, waaronder dat van de mens zelf. De nepfossielen van professor Beringer, de zondvloedmens van Johann Scheuchzer, de eerste Mosasaurus uit Maastricht, de uitgestorven zeereptielen die Mary Anning langs de Engelse zuidkust vond, de mammoeten waardoor George Cuvier bedacht dat soorten kunnen uitsterven, een oeros die langs de Eem werd gevonden en de Javamens van Eug
Gratis
Gratis
€ 3,50
€ 3,50
Gratis
Gratis
Washington
21 september
Washington dc, Hilton hotel
Na aankomst gisteravond ben ik eerst met Barbara Applegate een hapje gaan eten. Over de comeback van Richard Nixon en een mogelijk bezoek aan Moskou, zei ze: ‘I hope they send him to Siberia, you know, on one of those slow trains, on flat wheels, which takes 88 days. At least the Australians told him not to come. Now he is suddenly busy to write a book. May be that fifty years from now they will objectively look at Nixon's presidency. America will however never forgive him his crookedness.’Ga naar voetnoot7
‘Even Marina Oswald ended up by saying that she concluded Oswald shot Kennedy,’ vervolgde Barbara. ‘May be Oswald was not alone, but this Committee on Assassinations did not come up with one single piece of new information. Everyone is bored. It is not funny to see Nelly Conoally, the wife of the Governor of Texas, relive that nightmare on television. And your friend Mark Lane made a complete fool of himself on national tv, when he denounced a Scotland Yard detective, because he was followed by a Scotland Yard boss, who precisely confirmed everything while Lane was shouting and waving and looked like a wild man.’
Ik vroeg aan Barbara om Pat Russells recente brief in de