Maarten van roozendaal overleden
Biografie nuanceert romantische mythe Maarten van Roozendaal
‘Voor kleinkunstenaars is hij “de lat” waaraan je moet voldoen om iets te betekenen. Zoals Usain Bolt dat in de atletiek is.’ Zo omschrijft Thomas Spijkerman, de voormalig artistiek leider van het eigenzinnige muziektheatergezelschap Circus Treurdier, Maarten van Roozendaal. Het is een treffende typering van de in op jarige leeftijd overleden zanger en tekstschrijver. Vandaag verschijnt zijn biografie.
Van Roozendaal was én is een sterk merk, zoals dat heet. Met zijn afwisselend melancholische en droogkomische liedjes bereikte hij weliswaar nooit een megapubliek, maar binnen de niche van de kleinkunst behoort hij eigenlijk al vanaf het winnen van het Amsterdams Kleinkunst Festival in tot de absolute top. Zijn theaterprogramma’s ontvingen steevast lovende kritieken en iedereen die ook maar een beetje thuis is in het Nederlandse kleinkunstrepertoire kent zijn naam. Hij is daarnaast ook een typische artist’s artist, een lieveling van andere kleinkunstenaars als Paul de Munnik en Theo Nijland, die zijn werk maar wat graag heropvoeren.
Het is in dit licht niet verrassend dat er nu, ruim vijfenhalf jaar na zijn dood, een biografie is verschenen over Van Roozendaal. De auteur is Patrick van den Hanenberg, al meer dan
- The road ~ muziekvoorstelling - Trouble soon be over - muziekvoorstelling - Elvis never left the building ~ theatertour - The medicine show presents Fr&#;d&#;rique Spigt ~ theatertour - Ontspoord ~ muziektheater - Land ~ theatertour - Variet&#; Symphonique ~ concert - Alles is vreemd ~ theatertour - Alles, the best of Fr&#;d&#;rique Spigt - theatertour - Vreemd - theatertour - E&#;n kus (reprise) ~ theatertour - Lucy in the sky ~ toneelstuk - E&#;n kus ~ theatertour
- Exclusief in Carr&#; ~ concert - Vuur ~ kerstconcerten - Beest en oogmuziek ~ theatertour - Vagina monologen ~ theatervoorstelling - Beest ~ theatertour - Droom - theatertour - Nico songs ~ ballet en zang
The roadJaar: Beschrijving: Theatertour Band: Fr&#;d&#;rique Spigt (zang, gitaar, spoons)Roel Spanjers (toetsen) , Janos Koolen, (banjo, mandoline), Joost van Es (fiddle, bas)Licht: Jacco van den Dool Geluid: Onno de Visser
Fr&#;d&#;rique Spigt
Vuur Jaar: Beschrijving: Reeks kerstconcerten met Fr&#;d&#;rique Spigt en vrienden. Gasten: Inge Bonthond, Jules Deelder, Fay Lovsky, Mieke Stemerdink, Wim de Bie, Huub van der Lubbe, Ton Engels, Tessa Boomkamp Band: Fr&#;d&#;rique Spigt (
Het leven heeft geen zin, maar ik wel
Cabaretliefhebber en oud Volkskrant-journalist Patrick van den Hanenberg schreef onlangs een biografie over de door hem zeer bewonderde zanger-cabaretier Maarten van Roozendaal ( - ). Van Roozendaal, bekend om zijn scherpe en grappige voorstellingen maar vooral ook om zijn prachtige en vileine liedteksten (‘Red mij niet’ bracht het zelfs tot radioklassieker), leidde een liederlijk leven waarin zijn kunst en de vrijheid die daardoor gecreëerd werd, voorop stond.
Van den Hanenberg gaat van start met de eerste ontmoeting die hij had met Van Roozendaal, toen hij voor de krant een stuk moest schrijven over de finale van het Amsterdamse Kleinkunst Festival in Daarna, aldus de auteur, miste hij geen programma meer van de man uit Heiloo. Die bewondering spreekt uit elke bladzijde van het door Van den Hanenberg geschreven levensverhaal. Een goede jeugd (weliswaar getekend door de onverwachte dood van zijn beste vriend), een warme familie, ambitieuze schrijfplannen en succesvolle en nauwgezet voorbereide optredens: dat was het leven van Maarten van Roozendaal in een notendop.
Hoewel het succes hem aanvankelijk niet leek te komen aanwaaien, hield Van Roozendaal vast aan zijn eigen idioom, wars van de aa
Het meisje en de trom: Meander Klassieker
Het meisje en de trom
Zij had een trom gevonden om te slaan.
Toen werd zij van metaal tot in haar tanden
en trok een tinteling naar beide handen
om op de trommel met stokken te slaan.
Om met de trom op het toneel te staan
achterovergebogen aan de banden
die haar verbonden met de bonzen van de
gespannen wanden van dit gromorgaan.
Haar ogen zijn gesloten, want zij voelt
het rhythme door haar lichaam zegevieren,
een drift die zich op de roffelen koelt.
Offer en overmacht slaan in elkander om.
Meisje en instrument paren als dieren.
Het levend meisje en de dode trom.
Gerrit Achterberg ()
Een vrouw met een contrabas bracht dit gedicht onder mijn aandacht. Bij een samenkomen van muziek en poëzie zong en speelde Kim Soepnel 'Het meisje en de trom'. De donkere bastonen brachten de trommelslagen tot leven, haar stem de tekst. De intensiteit en de klanken van het gedicht bleven me bij, wat een goede reden is om het gedicht als 'Klassieker' te bespreken.
Achterberg. Wat over de dichter te zeggen, wat nog niet eerder gezegd is, bijvoorbeeld in eerdere bijdragen aan Meander Klassiekers, of in zijn biografie bij de Koninklijke Bibliotheek? Uit de bekende informatie over zijn leven vind ik het vold