Máxima zorreguieta martín zorreguieta cerruti

Vanaf het moment dat Máxima Zorreguieta aan de zijde van de Nederlandse kroonprins verschijnt, staat ze in de schijnwerpers. De geschiedenis leert: wie trouwt met een vorst, wacht geen gemakkelijk leven. Wat maakt dat deze Argentijnse floreert aan een oud Europees hof?
Koningin Máxima werd vijftig jaar geleden geboren in een land in verval. Argentinië was zijn grootse toekomst misgelopen en vluchtte in nostalgie. De Argentijnse tragedie dringt de familie binnen wanneer haar vader toetreedt tot de militaire regering. Wat in Máxima’s jeugd vanzelfsprekend was, zal diepe sporen trekken in haar latere leven.
In Máxima Zorreguieta. Moederland, het eerste boek van een biografisch portret in twee delen, laat Marcia Luyten zien hoe Koningin Máxima is gevormd door haar geboorteland. Door de grote geschiedenis van een land dat droomde van glorie, en door de kleinere geschiedenis van een familieband, hoge verwachtingen en onvoorwaardelijke vriendschap. Máxima waagt de oversteek van Buenos Aires naar Wall Street en de jetset van Manhattan, maar pas nadat een persoonlijke strijd is geleverd.

Speciaal voor de verkiezingen voor de Tweede Kamer zijn de biografieën van alle kansrijke (volgens de peilingen) kandidaten in uitgebreide vorm raadpleegbaar op

Voor de overige ruim biografieën geldt het volgende:

In het digitale biografisch archief van de Stichting PDC, partner van het Montesquieu Instituut, is een uitgebreide versie aanwezig met bijvoorbeeld partijpolitieke functies, maatschappelijke nevenfuncties, parlementaire activiteiten, opleiding en wetenswaardigheden. Voorlopig is het beschikbaar stellen van uitgebreide biografieën, en/of daarop gebaseerde statistische gegevens, opgeschort. Wilt u een uitgebreide biografie inzien? als u daar belangstelling voor heeft.

Het schrijven van een biografie over een nog levende persoon is geen eenvoudige zaak. Het schrijven van een biografie over een lid van een koninklijk huis is ook bepaald geen sinecure. Dat bekent ook de schrijfster van een van de twee recente biografieën over koningin Máxima. Zij haalt in het Woord vooraf van haar boek Henriëtte de Beaufort aan. Aan haar werd gevraagd om de biografie van koningin Juliana te schrijven ter gelegenheid van háár vijftigste verjaardag. Ze weigerde. Ze schreef, enigszins plechtstatig en in de woorden van die tijd: ‘Nooit kan een biograaf, zonder schromelijk indiscreet te zijn, een nog levend mensenkind oproepen, en zeker niet, wanneer het een regerende vorstin geldt.’ En hoewel ook Marcia Luyten aarzelde, nam ze uiteindelijk toch de opdracht aan. Of Rick Evers ook dergelijke scrupules heeft gehad, weten we niet. Hij raakt in ieder geval op geen enkel moment dit onderwerp aan. Hem leek de vijftigste verjaardag van Máxima een uitgelezen moment om een biografie over haar te schrijven.

Toch is de aarzeling van De Beaufort zeer begrijpelijk. Biografieën over nog levende personen zijn zelden evenwichtig. Of ze neigen naar hagiografieën. Verreweg de meeste sportbiografieën die verschijnen zijn daar voorbeelden van