Chris dercon biografie
Gabi Ngcobo vanaf nieuwe directeur kunstinstituut Melly
25 november door een van onze redacteuren
Gabi Ngcobo Foto courtesy Melly
De Raad van Toezicht van Kunstinstituut Melly in Rotterdam maakt bekend dat Gabi Ngcobo benoemd zal worden als de nieuwe directeur. De internationaal bekende curator Ngcobo zal in januari aan haar termijn beginnen. Zij is op dit moment gevestigd in Zuid-Afrika, waar zij Curatorial Director van het Javett Art Centre van de Universiteit van Pretoria (Javett-UP) is.
Gabi Ngcobo volgt Sofía Hernández Chong Cuy op, directeur sinds Hernández Chong Cuy zal aan het einde van haar functie neerleggen. De maximale aanstellingsduur van een directeur bij Kunstinstituut Melly is twee termijnen van drie jaar.
De afgelopen jaren heeft Ngcobo een doorslaggevende rol gespeeld in het positioneren van Javett-UP als een levende academie. Sinds organiseerde ze diverse tentoonstellingen, en in het kader van opdrachten werkte ze samen met kunstenaars als onder anderen Oscar Murillo, Nolan Oswald Dennis en Luana Vitra. In was Ngcobo curator van de tiende Biënnale van Berlijn: We Don't Need Another Hero. In maakte zij deel uit van het team van curatoren tijdens de tweeëndertigste editie van de Biënnale van São Paulo: Incenteza Viva. Een korte biografie van Gabi Ngcobo
Alignement des planètes
Het is begin december wanneer ik naar Parijs reis om Chris Dercon te ontmoeten, die dan zijn laatste weken als directeur van de Réunion des Musées Nationaux – Grand Palais ingaat. In die functie kreeg hij ook de verantwoordelijkheid voor de ambitieuze renovatie van de glazen tentoonstellingshal die in voor de wereldtentoonstelling werd opgetrokken in het achtste arrondissement. De werf van het vierkante meter omvattende Grand Palais wordt opvallenderwijs niet omgeven door duur verkochte reclameborden, maar door een schutting van zeshonderd houten panelen waarop kunstenaar Nayel Zeaiter de rijke en bewogen geschiedenis van het gebouw in beeld brengt. Terwijl ik mijn weg zoek naar de zijingang die toegang geeft tot het geïmproviseerde kantoor van Dercon, valt mijn oog op het groepsportret dat de kunstenaar maakte van ‘Les principaux penseurs de la négritude’, waaronder prominente figuren als Frantz Fanon, Alioune Diop, Aimé Césaire en Léopold Sédar Senghor. ‘Césaire définira le terme négritude comme ceci : la négritude est la simple reconnaissance du fait d’être noir, et l’acceptation de ce fait, de notre destin de Noir, de notre histoire et de notre culture’, zo staat er uitgelicht naast het portret van de Martinikaanse schrijver. Ik bedenk dat
Designgeschiedenis Nederland organiseerde mei een bijeenkomst in het Depot van museum Boijmans Van Beuningen waar Mienke Simon Thomas onderstaande lezing gaf over haar onderzoek naar de geschiedenis van de collectie vormgeving van dat museum, dat resulteerde in het boek Voortschrijdend inzicht. Een biografie van de collectie vormgeving.
Introductie
Toen ik bijna dertig jaar geleden in het museum kwam werken verbaasde ik mij, waarschijnlijk net zoals veel bezoekers aan ons het recent geopende depot, over de omvang en het karakter van de collectie vormgeving, die overigens toen nog ‘kunstnijverheid en vormgeving’ heette. Waarom was die collectie zo groot, zo veelzijdig en ogenschijnlijk zo onevenwichtig?
In het boek dat ik vandaag ten doop mag houden heb ik een poging gewaagd om deze vragen te beantwoorden. Oftewel: waarom werden sedert de oprichting van het museum in nu juist deze, inmiddels objecten verworven? Waarom bestaat bijna de helft daarvan, , uit objecten van keramiek? Waar komen de stukken glas vandaan? Wie maakte de keuze voor de sierobjecten van zilver, de stukken van onedel metaal, de meubelen, de stukken kant en waaiers, 60 emaillen plaquettes, 50 tapijten, de tientallen kledingstukken en &#; last but not least – wie maakte de keuze voor de meer dan in
JEF CORNELIS
By Koen Brams
Table of contents
Early years
A career in broadcasting
Architecture and urbanism
Art 1
Literature
TV arts in the s
Art 2
Container
Reception at home and abroad
Cities
Magritte and Co
End game
Early years
Jef Cornelis came into the world in Antwerp on 10 June , the only child of Carolus Cornelis (19 November - 18 September ) and Josephina Dingemans (12 July - 28 June ). Born during the Second World War, he spent some of his early years with his paternal grandparents in the village of Geel and some with his mother’s parents, who ran the party centre Het Nederlands Koffiehuis on St-Jansplein in Antwerp. After the liberation of Antwerp, Jef continued to divide his time between the city and Geel, where his father had been appointed as an excise inspector and he attended the local primary school.
In about , the Cornelis family moved to a large house in the town of Brasschaat. By now Jef’s father was forging a career as a customs inspector in the port of Antwerp; until then, his mother had continued to help her parents at the party centre on St-Jansplein. Jef was enrolled at the Sint-Michielscollege, a grammar school run by Norbertine monks. In his second year in the classics stream, one of his new classmates was Dirk Decleir. The two began a g
Biografie
Marlene Dumas () groeide samen met haar twee oudere broers op in Jacobsdal, de wijnboerderij van haar vader in Kuilsrivier, Zuid-Afrika. Met Afrikaans als moedertaal ging ze in naar de Engelstalige Universiteit in Kaapstad. Daar behaalde ze in een Bachelorgraad in Fine Arts. Met een studiebeurs voor twee jaar koos zij voor Europa, en specifieker voor Nederland, vanwege de taalverwantschap. Taal is voor Dumas naast beeldende kunst een belangrijk uitdrukkingsmiddel. Ze geeft opvallende titels aan haar tentoonstellingen en haar afzonderlijke werken. Ze schrijft teksten op haar werk en maakt notities en commentaren bij haar werken. Deze teksten zijn gebundeld in de publicatie Sweet Nothings ().
In Nederland werkte zij van tot bij Ateliers ‘63 in Haarlem. Twintig jaar later, in , keerde ze als vaste begeleider terug naar de kunstopleiding De Ateliers, inmiddels gevestigd in Amsterdam. Daarnaast heeft Marlene Dumas op verschillende andere Nederlandse kunstinstituten les gegeven.
In werd haar werk voor het eerst, in het Stedelijk Museum in Amsterdam, tentoongesteld. Tijdens deze expositie, Atelier 15 (10 jonge Kunstenaars), was ook werk te zien van René Daniëls en Ansuya Blom. In werd haar werk getoond in Bazel, onder de noemer Junge kunst aus die Niederlanden. In