Hozier wife
Hozier
Andrew Hozier-Byrne is afkomstig uit Ierland en studeerde muziek in Dublin. Hij kreeg echter de kans om demo’s te maken voor Universal Music en stopte zijn studie. Tot was hij lid van Anuna, waarmee hij ook in Nederland op het podium staat.
In gaat hij solo verder en al vrij snel verschijnt zijn mini-album Take Me To Church. In het najaar van bereikt de titeltrack de tweede plaats van de Ierse hitlijst. In Luxemburg staat het nummer zelfs even op nummer 1 en ook in Nederland komt de single dan tot de 34e plaats.
Als de single in het najaar van tien weken op nummer 1 staat in België komt Take Me To Church in ons land opnieuw onder de aandacht. In november keert de track terug in de Top 40 - direct al tien plaatsen hoger dan het beste resultaat van de eerste reeks noteringen. In is er met From Eden een tweede mini-album verschenen en op 19 september verschijnt zijn titelloze debuutalbum. Van dat album is Someone New in de zomer van zijn volgende single.
In september van brengt Hozier de ep Nina Cried Power uit. Op de titeltrack, die hij samen met Mavis Staples maakte, krijgen sterren als onder meer Bob Dylan, Millie Jackson, John Lennon, James Brown, B.B. King en Nina Simone een muzikaal eerbetoon. Met het nummer zingen de
Mevrouw Churchill komt er in de geschiedenisboeken meestal bekaaid van af
‘Bloed, noeste arbeid, tranen en zweet, niets anders heb ik te bieden’, zijn de beroemde woorden die de kersverse Britse premier Winston Churchill in het Lagerhuis uitsprak op maandag 13 mei , drie dagen nadat nazi-Duitsland de Benelux-landen was binnengevallen. De Britten vreesden dat hun land het volgende doel zou zijn.
Zij was de adviseur die hij bij nacht en ontij om raad kon vragen, de vrouw bij wie hij rust vond
Churchill had aan die ‘legendarische opsomming’ nog een woord moeten toevoegen, namelijk de naam van zijn echtgenote: Clementine Hozier. Want ‘Clemmie’, zoals intimi haar liefkozend noemden, groeide in de Tweede Wereldoorlog uit tot de steun en toeverlaat van haar man.
Zij was de adviseur die hij bij nacht en ontij om raad kon vragen, de vrouw bij wie hij rust vond en bij wie hij kon uithuilen als hij het niet meer zag zitten, de moeder des vaderlands die met tomeloze inzet het moreel van de bevolking en het leger op peil hield.
Helaas hebben historici de rol van Clementine niet altijd op zijn waarde geschat, schrijft de Britse journalist Sonia Purnell in haar prachtige biografie van de echtgenote van Churchill.
Tekst loopt door onder afbeelding.
Allesbepalende factor
Mevro
Ze was een schoonheid met een koninklijke uitstraling en maakte nogal wat indruk op haar omgeving. Ze had de mannen voor het uitkiezen maar koos, na twee verbroken verlovingen, voor Winston Churchill. Wie haar vader was, is niet duidelijk. De moeder van Clementine Hozier was een losbandige vrouw met een druk liefdesleven. Toen Winston en Clementine elkaar voor het eerst ontmoetten gebeurde er niets maar toen ze elkaar vier jaar later weer tegen het lijf liepen was het raak. En goed ook. Hun huwelijk duurde bijna zestig jaar en het waren roerige jaren die een stevig stempel op de geschiedenis drukten.
Over het algemeen wordt Clementine weinig of niet genoemd in de geschiedenisboeken. De verschillende biografen en geschiedschrijvers hebben zich niet in haar verdiept. Zeer ten onrechte want Clementine was een sterkte persoonlijkheid die Winston Churchill menigmaal behoed heeft voor enorme blunders en hem van uitstekend advies diende in staatszaken. De eerste helft van hun huwelijk hadden ze beiden hetzelfde doel: Winston moest en zou premier van Groot-Britannië worden. Zonder Clementine zou de geschiedenis zeker een hele andere wending hebben genomen en het is dus zeer terecht dat de schrijfster Sonia Purnell deze gedetailleerde en geweldige biografie over deze bijzondere
‘Als zij op haar best is, kan niemand met haar wedijveren’. Clementine Churchill
In verscheen van Sonia Purnell een biografie over Clementine Churchill, onder de titel First Lady. The Life and Wars of Clementine Churchill. Het boek is sinds kort in het Nederlands verkrijgbaar, uitstekend vertaald door Henk Moerdijk, onder de titel: Clementine. Een leven met Winston Churchill. Na het lezen van de biografie kun je alleen maar concluderen dat de Nederlandse titel de lading beter dekt dan de Engelse, want hoe bijzonder, hoe krachtig, hoe intelligent Clementine, née Hozier ook was, haar leven stond geheel in dienst van haar man Winston.
Is dat erg? Tja, gegeven het citaat dat in de titel van dit artikel is aangehaald en dat van haar man is, ben je benieuwd wat er van haar geworden zou zijn in een andere tijd, of misschien in dezelfde tijd maar met een andere man.
Maar laten we eerst dat leven aanschouwen. Vanaf het moment dat ze met Churchill in het huwelijk trad, in , was haar leven aan het zijne verbonden. Ze was knap, van goede komaf hoewel verarmd, intelligent en had al tal van aanzoeken gehad. Hij was de ‘coming man’ in de Britse politiek, een aartsconservatief, intelligent, iemand die aan het begrip ‘workaholic’ een geheel nieuwe betekenis gaf. Ze waren daadwerkelijk
Clementine. Een leven met Winston Churchill
Katje, Clemmy, Clementine, ‘koningin van de echtgenotes’
Winstons rots in de branding.
Op Fools Day (1 april) kwam Clementine Hozier ter wereld. Ze was het tweede van vier kinderen Hozier. Naar vermoed wordt was geen van deze spruiten een ‘echte’ Hozier. Hun beeldschone moeder lady Blanche hield er minnaars op na en deed daar niet geheimzinnig over. Clementine leek ook opmerkelijk veel op de man van Blanches zus, Bertie Midford. Hozier, volgens de wet haar vader, hield het huwelijk in voor gezien en daarna ontbrandde er een bittere strijd om de financiële last over de kinderen.
Clementine werd daardoor een angstig meisje. Ze trok zich op aan haar oudere zus, de mooie Kitty. Door Blanches geldzorgen en door de geringe dosis moederliefde die ze uitdeelde zag de toekomst voor de dochters er weinig rooskleurig uit. Maar het tij keerde. Want op een dansfeest ontmoette Clementine in Winston Churchill, een jonge politicus wiens ster rijzende was. Hij was evenmin grootgebracht met veel liefde en had met zijn geringe lengte en zijn ‘bleke, ronde gezicht’ zijn uiterlijk niet mee. Toen hij Clementine zag, stond de anders altijd zo verbaal getalenteerde Winston als aan de grond genageld en wist geen stom woord uit te brengen. Dat het i