Horta restaurant

Fijn marmer en een dure saus

In kocht architect Victor Horta een groot perceel in de Amerikaansestraat in Brussel. Hij bouwde er twee huizen, rechts een atelier, links de vertrekken van een mislukt huwelijk. Bezoekers komen er nu binnen als ongenode gasten, merkt AN OLAERTS. “Ammehoela dat de architectuur van Horta van voorbijgaande aard is”

De man aan de kassa van het Hortamuseum is niet vriendelijk. Hij ontvangt de mensen niet. Hij wijst en français naar de pictogrammen. Dit moet. Dat mag niet. Foto’s nemen is verboden. Tegen de regels laat ik mijn telefoon, die verplicht uit moet, in mijn jas zitten.

Gelukkig is de stijl van Victor Horta overdonderend. Zet één stap binnen in zijn huis en je ben alles vergeten: het gejakker van de stad, de vieze tramhaltes onder de treinsporen van Brussel Midi en de oppervlakkigheid van alles zo goedkoop mogelijk anno

Er is veel koper in de trappenhal en wit marmer met aders en roze strepen. Het glas-in-lood op de overloop is rood gevlamd in Amerikaans Tiffany. Het plafond heeft welfsels en ribben als een kathedraal. Geen echte kathedraal natuurlijk. Daarvoor was Victor Horta te vrijzinnig en modern. Hij was een man van zijn tijd.

In de jaren kwam de industrie op. Er werden industriële panden ontworpen met nieuwe materialen, metale


Geschiedenis: Hoe zag onze wereld er vroeger uit en wat gebeurde er toen?

Belgische architect


Foto: Victor Horta achter zijn bureau
De Belgische architect Victor Horta is een van de belangrijkste Belgische vertegenwoordigers van de art nouveau. Horta ontwierp veel woonhuizen, maar ook openbare gebouwen, die nog altijd gebruikt en bezocht kunnen worden, zoals het Centraal Station van Brussel aan het Europakruispunt en het Paleis voor Schone Kunsten aan de Ravensteinstraat in Brussel.

Opleiding

Victor Horta werd op 6 januari geboren in Gent. Victor doorliep de middelbare school in zijn geboorteplaats. Hij begon zijn loopbaan als interieurontwerper in Parijs. In de Franse hoofdstad kwam Victor Horta in contact met het impressionisme en andere moderne kunststromingen. In Parijs ontdekte Victor Horta op het atelier van Jules Dubuysson ook de mogelijkheid om te kunnen bouwen met moderne materialen als staal en glas.

Brussel

Na de dood van zijn vader keerde Victor Horta in terug naar België. Horta vestigde zich in Brussel, waar hij tot studeerde aan de academie. In deze periode raakte hij bevriend met Paul Hankar, die later net als Victor Horta een belangrijke figuur binnen de beweging van de art nouveau zou worden.

Alphonse Balat

Victor Horta begon zijn loopbaa

Biografie van Horta verlegt grenzen

Twaalf jaar heeft Michèle Goslar gewerkt aan de biografie van Victor Horta, een van België's meest beroemde architecten. Het resulaat is 'een baksteen' van bijna zeshonderd pagina's. 'Zonder de vrijmetselarij was er geen Horta geweest.'

Michèle Goslar heeft in meer dan één opzicht grenzen verlegd met haar biografie over Victor Horta (), de vader van de art nouveau. Het gaat niet alleen om de eerste biografie van Horta en de eerste inventaris van zijn architecturale realisaties. Goslar heeft ook opmerkelijke ontdekkingen gedaan over de man, zijn architecturale opvattingen en zijn zelfbeeld.

Oorspronkelijk wou de biografe een leesboek maken, uiteindelijk is het een biografie in de vorm van een vuistdik kunstboek geworden. Het is uitvoerig geïllustreerd met schitterende foto's en tegelijk wordt van elk ontwerp van Horta minstens één architecturale tekening opgenomen. Alleen al daarom is het een adembenemend boek.

De naam Horta gaat terug tot een 17de-eeuwse Napolitaan Salvatore Orta, die als huurling in Vlaanderen kwam vechten en met een Vlaams meisje trouwde. Victor Horta zelf werd in in Gent geboren. "Zijn leven was niet opmerkelijk en niet echt gelukkig", zegt Michèle Goslar. "Het stond vooral in het teken van zijn werk. Hij sliep drie

Victor Horta heeft (eindelijk) zijn eerste biografie

S inds kwamen vier van Victor Horta's hôtels particuliers - Tassel, Solvay, Van Eetvelde en zijn eigen atelierwoning - op de Unescolijst van Werelderfgoed.
"Zijn architectuur is allerminst gereduceerd tot een voetnoot in de geschiedenis, integendeel. Met dit eerbetoon flakkert Horta's ster weer op aan het firmament. Dankzij deze biografie groeit ze nu uit tot een volledig sterrenbeeld." Lovende woorden van Werner Adriaenssens, conservator decoratieve kunsten en kunstnijverheden van de twintigste eeuw aan de Brusselse Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis.

Dat er nog geen biografie van Victor Horta bestond, is vreemd. Twee tot drie equipes hebben pogingen ondernomen, maar die werden alras gestaakt. De biografie van Goslar, die zich koppig vastbeet in het vele materiaal, is gebaseerd op de memoires van Victor Horta en op nieuw bronnenonderzoek, maar ze beperkt zich niet tot een biografie. Het boek bevat ook een overzicht van de honderdvijftig gebouwen, standbeelden en grafzerken van Horta, waarvan er dertig nooit gerealiseerd werden en zeventien - waaronder het Volkshuis - afgebroken zijn.

Goslar beschrijft de geschiedenis van de tekentafel, over eventuele restauraties, verminkingen of afbraak, tot de toestand

Victor Horta

Victor Horta.

De architect Victor Horta

Horta is geboren in België (Gent 6 januari - Brussel 8 september ).
Hij was een van de leidende figuren van de Belgische Art Nouveau (Jugendstil).
Zijn tijdgenoten waren onder andere: Gustav Klimt & Alfonso Maria Mucha.
Hij werd erg beïnvloed door de vlechtbladmotieven van de Nederlandse schilder Jan Toorop, die tot Les XX en later Libre Esthétique behoorde.
Zijn grote invloed dankte hij aan het decoratieve gebruik van constructieve elementen, bij voorkeur in ijzer.
Na zijn studies aan de academies van Gent en Brussel werkte Horta bij de neoclassicistische Balat.
Zijn eerste belangrijke werk was het Hôtel Tassel () in Brussel.
Naast zijn meesterwerk, het Hôtel Solvay () ook in Brussel, zijn in de architectuurgeschiedenis niet minder belangrijk het Volkhuis (; afgebroken) en het warenhuis À L’innovation (; na brand in verdwenen) in Brussel.
In werd Horta hoogleraar aan de academie te Brussel, waarvan hij van tot directeur was.
Na de 1ste Wereld Oorlog keerde hij tot meer klassieke en classicistische vormen terug, zoals in het Paleis voor Schone Kunsten in Brussel ( voltooid), zijn belangrijkste werk uit die periode.
De combinatie van metselwerk, smeedij