Orlando een biografie virginia woolf
🟨 Boekbespreking: ‘Virginia Woolf / Orlando, A biography’
Virginia Woolf / Orlando: Een Biografie
Orlando is een verrukkelijk verzinsel, een pseudobiografie, een roman waarin Woolf al haar talenten toont: haar onuitputtelijke fantasie en zeker ook haar rijke gevoel voor satire en humor.
Het verhaal wandelt door vier eeuwen met in de hoofdrol de edelman Vita die later bijna ongemerkt in een vrouw verandert, aldus suggererend dat de menselijke natuur -Vita dus- androgyn is.
De roman toont Woolf’s heel persoonlijke kijk op de Engelse maatschappij en literatuur, het leven op het landgoed Knole en vooral ook op de leefstijl van de aristocratie en wat daarmee samenhangt.
In een brief aan haar vriend Vita Sackville West schrijft Woolf: ‘……stel je eens voor dat Orlando Vita blijkt te zijn, en het helemaal gaat over jou en de geneugten van je vlees en de verlokking van je geest….’. Vita antwoordt: ‘Mijn God, Virginia, als ik ooit verrukt en bang ben geweest dan is het dat ik in de gestalte van Orlando geprojecteerd ga worden. Wat leuk voor je; wat leuk voor mij. Zie je, elke wraak die je maar op me wilt nemen ligt nu binnen handbereik…..’.
Een grootse klassieker!
Evenement-informatie
| Startdatum | - |
| Einddatum |
Meer informatie
Orlando: My Political BiographyEen eeuw na de publicatie van "Orlando: een biografie" door Virginia Woolf (), stuurt Paul B. Preciado, filosoof en transactivist, een brief om haar te vertellen dat haar trans personage tot leven is gekomen: de wereld wordt Orlandesque. Preciado roept een cast bijeen: "Wie zijn de hedendaagse Orlandos?" Vijfentwintig verschillende trans en non-binaire personen, van 8 tot 70 jaar oud, spelen Woolfs fictieve personage terwijl ze ook hun eigen leven vertellen. De film bespreekt een reeks transarchieven uit het midden van de 20ste eeuw die historische Orlandos oproepen in hun strijd voor erkenning en zichtbaarheid. Geleidelijk aan ontstaat het portret van een collectief wezen met meerdere gezichten, stemmen en lichamen. De film volgt dezelfde structuur als de roman van Virginia Woolf: een intiem en politiek reisdagboek door de tijd. "Ik las Woolfs boek voor het eerst toen ik een tiener was in Spanje, lang voordat ik wist dat een geslachtsverandering mogelijk was. () Mijn biografie is gemaakt van de collectieve geschiedenis van duizenden onzichtbare Orlando's. Het is een geschiedenis van strijd binnen een onderdrukkend gender- en sekse-binair regime. Trans zijn is niet alleen de overgang van vrouwelijkheid naar mannelijkheid (of andersom), maar ook van generatiegenoten, schrijvers, beeldende kunstenaars, productieve intellectuelen, die werkten in de jaren tussen de wereldoorlogen van de eerste helft van deze eeuw. Bewust waren ze; zichzelf, elkaar, hun werk namen ze met grote ernst. De vele autobiografische en biografische teksten geven soms de indruk dat ze alles uitspraken, dat ze geen enkele indruk, geen enkel gevoel, geen gedachte, verhouding of gebeurtenis verloren lieten gaan. Virginia Woolf vooral was van haar kunst bezeten. In A Writer's Diary valt te lezen welke vrezen en verschrikkingen voor haar samengingen met elke poging literatuur te creëren. Maar ze ontspande en vermaakte zich met het schrijven van Orlando. Ze vond het boek niet belangrijk, Quentin Bell vertelt dat het haar verbaasde, dat haar man, Leonard Woolf, het ernstiger bleek op te vatten. Ze schreef het vlug, opgewonden, geïnspireerd door haar erotisch getinte vriendschap met Vita Sackville-West, en beschouwde het als een proefneming met haar ideeën over de problemen van de biografie. En dit zijn de thema's van Orlando: het dilemma van de tweeslachtigheid en dat van de biograaf. Na het vele autobiografische en biografische werk had ik, toen ik begon te lezen in Orlando, het gevoel dat ik iets van een bekende onder ogen kre Orlando () geldt als een van de meest toegankelijke boeken van Virginia Woolf. Het is er niet minder merkwaardig om. Het boek is een als biografie vermomde fantasie over een Engelse artistocraat die eeuwenlang voortleeft en en passant van geslacht verandert. Sally Potter bewerkte het verhaal tot een scenario en vond diverse Europese producenten (waaronder Matthijs van Heijningen) bereid het avontuur te delen. Orlando werd een fascinerende film, een waardige verbeelding van Woolfs fantastische universum. Waarom wil iemand werk van Virginia Woolf verfilmen? Zij heeft zich nooit erg bekommerd om gangbare vertelstructuren en had een voorkeur voor de monologue intérieur. Woolf was vooral geïnteresserd in schrijven als fenomeen. Het lijkt nogal ondankbaar om dat in film om te zetten. Tenzij je ook in film vormkwesties wilt onderzoeken, zoals Annette Apon dat deed in Golven (), haar bewerking van The Waves. (Orlando is dus niet &#;de eerste roman van Woolf die het bioscoopdoek bereikt&#;, zoals de producenten beweren.) Ook Orlando is niet direct een filmvriendelijk boek. De dominante rode draad wordt gevormd door de verteller, een biograaf die om de haverklap het verhaal onderbreekt om allerlei bespiegelingen over het schrijven van een biografie te ventilere |