Beste biografie lou reed
‘Lou Reed; De koning van New York’ – Will Hermes
Het klinkt wel Nederlands, Will Hermes, maar hij is toch echt een rasechte New Yorker die als gerenommeerd muziekjournalist schrijft voor Rolling Stone en The New York Times. Daarnaast is hij auteur van een boek over de kunstscene in New York en haar muziekgeschiedenis, getiteld: Love goes to buildings on fire. Zijn boek over muzieklegende Lou Reed, ook een New Yorker, verscheen van zijn hand in De Nederlandse vertaling van deze zwaarlijvige biografie verscheen gelijktijdig. Maar liefst vier personen hielden zich met deze vertaling bezig, die kwalitatief uitmuntend is.
Het mogen recenseren van biografieën gerelateerd aan de muziekhistorie behoort tot de slagroom op de taart voor de recensent die ik ben. Wanneer ik mij dan ook nog mag verheugen op de biografie van een van mijn favoriete artiesten, is de taart nog vele malen smaakvoller.
Lewis (Lou) Allan Reed werd geboren in in Long Island (NYC). Zijn vader wijzigde zijn achternaam van Rabinowitz in Reed, om zich te vrijwaren van de Jodenhaat die in de jaren 30 hoogtij vierde. Hoewel Lou het op de middelbare school goed deed qua resultaten, had hij te kampen met stemmingswisselingen mede veroorzaakt door het taboe dat rustte op zijn homoseksuele gevoelens. Uiteindelijk heeft
Lezersrecensie
De koning van New York
Nijgh en van Ditmar , pagina’s
Vertaald door Dirk-Jan Arensman, Petra C. Van der Eerden, Auke Leistra, Jan Willem Reitsma
Maar liefst vier vertalers voor deze lijvige biografie maar al op pagina 12 gaat het mis: “… introduceerde hij Reed aan als de …”. Als dat maar geen voorbode is! Ik begin aarzelend aan deze dikke pil, bang dat het een soort hagiografie zal worden. Natuurlijk ken ik Lou Reed () door zijn teksten en muziek. Ik had werkelijk al zijn platen, die met de Velvet en al zijn solowerk. De teksten van Reed maakten onlosmakelijk onderdeel uit van mijn persoonlijke vocabulaire. Ook mag ik hier niet verhullen dat ik the Velvet Underground leerde kennen in de jaren dat het mij minder ging. Ik deed er beter aan niet naar die muziek te luisteren maar dat was geen begaanbare route, ik kon er niet omheen. De muziek deprimeerde me net zoveel als ze me fascineerde.
Of Moe Tucker werkelijk zo’n invloed had op generaties drummers als Hermes ons wil doen geloven waag ik te betwijfelen. Mijn idee was altijd dat zij met haar simpele drumtechniek de boel op de rails hield. Zij gaf het tempo aan en zorgde er met haar ijzerenheinige spel voor dat de rest volgde en niet uit de bocht vloog. Sowieso waren
Lou Reed, briljant componist die steeds zijn tijd vooruit was
In overleed Lou Reed, componist van onder andere Coney Island Baby en Songs for Drella. Will Hermes, journalist van The New York Times, schreef een vuistdikke biografie van de man die met veel drank en drugs de diepste krochten van het leven verkende en er schitterende muziek over maakte.
Frank Sinatra zong over zijn stad die nooit sliep. In het geval van Lou Reed kwam dat niet omdat er zo veel te doen was. Met zijn dieet van speed en andere middelen kon hij niet altijd de slaap vatten; naar verluidt schreef hij Berlin, waar ie nooit was geweest, in één nacht. Hij werkte, worstelend met zijn verslavingen, vaak als een bezetene. En altijd compromisloos.
Buitenbeentjes
Een geweldig gitarist zou hij nooit worden; wel een geniaal componist en schrijver van afwisselend schitterende songs en werk dat je niet met een tang aan raakte. Maar steeds was hij zijn tijd vooruit. Punk eind jaren zeventig? Zelfs een doorgewinterde luisteraar verlangt na twee minuten Metal Machine Music () naar de liftmuziek van Never Mind The Bullocks. En lang voordat de term LHBTI opgeld deed, brak Reed er al een lans voor in het schitterende Walk on the Wild Side, een verraderlijk nummer over queers, transgenders en andere buite
Lou Reed - Biografie
Nadat zijn ouders hem op zijn zeventiende laten behandelen met elektrische schokken, gaat Reed studeren. Hij speelt in verschillende bands en ontmoet de klassiek geschoolde muzikant John Cale bij Pickwick Records, een muziekfabriek waar Reed aan de lopende band hitjes schrijft. Vervolgens kan Reed zijn muziek, te extreem voor het gesapige Pickwick, kwijt bij Cale, Maureen Tucker en Sterling Morrison, oftewel de Velvet Underground.
Andy Warhol
De excentrieke Andy Warhol neemt het op zich om de band net zo beroemd te maken als zichzelf. Op zijn aanraden wordt zangeres Nico toegevoegd, een Duitse schoonheid met melancholische stem. Reed zorgt voor problemen in de band, omdat hij alle rechten op de muziek claimt. Cale verlaat de groep vanwege ruzie om Nico, die eerst Reed en later Cale als minnaar heeft. De Velvet Underground heeft tijdens haar bestaan weinig succes. Drugs spelen een belangrijke rol, zoals blijkt uit het nummer 'Heroin'.
David Bowie
In houdt Reed het voor gezien en begint een solo-carrière. Lou Reed () is zijn debuut. Hetzelfde jaar volgt Transformer. Op de cover prijkt de zwaar geschminkte Reed; met producent David Bowie experimenteert hij met travestie en biseksualiteit. In Nederland wordt 'Walk On the Wild Side' een bescheiden hit.
Will Hermes schreef de meest complete biografie van Lou Reed tot nu toe
Ergens in september vond in de New Yorkse club Max’s Kansas City een ontmoeting plaats tussen Iggy Pop, David Bowie en Lou Reed. Drie van de invloedrijkste popmuzikanten uit de jaren zeventig, zeggen we nu, maar die status was toen nog ver weg. Pops band The Stooges was na twee veelgeprezen maar slecht verkochte albums geïmplodeerd. Bowies doorbraak als popster zou pas een jaar later komen en Reed was nog altijd zoekende, na zijn vertrek, een jaar eerder, bij The Velvet Underground. Daags na de ontmoeting zou hij bij RCA een contract tekenen. Hij kreeg het voor die tijd zeer schamele bedrag van dollar als voorschot voor twee albums.
Reed reisde in december af naar Londen, zo beschrijft Will Hermes in zijn biografie, en nam daar eerst de elpee Lou Reed op, die flopte. Een half jaar later nam hij met zijn nieuwe maatje David Bowie het album Transformer op, met de hit Walk on the Wild Side, dat een enorm succes werd. Het zou zijn grootste verkoopsucces blijven, tot ongenoegen van Reed zelf, die het tot aan zijn dood in niet kon verkroppen dat bijvoorbeeld Berlin, het volgende album dat hij uitbracht, vooral door Amerikaanse critici en platenkopers zo slecht begrepen werd.
Will Hermes is bepaald nie