Splinter chabot wie is de mol
Fictieschrijver - Non-fictieschrijver
Genre
Autobiografie - Dagboek - Jeugdboek - Journalistiek - Non-fictie - Roman
Thema's
Burgerschap - Diversiteit - Economie - Europa - Feminisme - Identiteit - Kunst - LHBTI - Liefde - Mediawijsheid - Ouderschap - Pesten - Politiek - Vrijheid
Activiteiten
deelname gesprek/discussie - Groepsbezoek (Jeugd) - Interview (als geïnterviewde) - Interview (als interviewer) - Jurylidmaatschap - Lezing - online activiteit (livestream) - Signeersessie - Voordracht
Leeftijdsgroepen
Jongvolwassenen - Klas Voortgezet Onderwijs - Senioren - Volwassenen
Splinter Chabot is schrijver, programmamaker, presentator en politicoloog. Hij is auteur van de bestseller ‘CONFETTIREGEN’, presenteerde voor AVROTROS zijn eigen talkshow ‘SPLNTR!’, en is bij dezelfde omroep te zien in het programma ‘Ondertussen aan de Hofvijver’ waarin hij de renovatie van het Binnenhof volgt. In april verscheen zijn nieuwste boek ‘als de Hemel genoeg ruimte heeft’.
Splinter studeerde Politicologie en Theaterwetenschap aan de Universiteit van Amsterdam. Als een ‘politiek junkie’ zonder de ambitie de ‘grotemensenpolitiek’ in te gaan, en met zijn liberale visie &lsqu
Twee generaties schrijvers: Bart en Splinter Chabot
editie 66 / juli
De rolverdeling was altijd duidelijk: vader Bart is schrijver, zoon Splinter politicoloog. Maar met zijn debuutroman CONFETTIREGEN begaf de zoon zich op het terrein van zijn vader. Tot wederzijds genoegen, overigens: “We leren elkaar op zoveel vlakken nóg beter kennen.”
We zijn schrijvers met ieder een eigen verhaal | Beeld: Bob Van Mol
In de lobby van het Haagse hotel waar we elkaar treffen, wordt Bart Chabot van alle kanten begroet. Hij komt hier graag als hij geïnterviewd wordt of om zelf interviews af te nemen. Niet zo gek dus dat de openingsscène van zijn nieuwste roman Engelenhaar zich juist hier afspeelt. Bart: “De eerste zin is: Waarom zitten we eigenlijk hier, vroeg de journaliste, en niet bij jou thuis?”
Hij lacht hard. “Het is dus een heel autobiografisch boek.” Dan, serieuzer; “maar er zit ook veel fictie in: op pagina 79 overlijd ik. Dat heeft bepaalde consequenties voor de hoofdpersoon, waarvan een deel niet onplezierig, namelijk dat hij terug kan gaan naar zijn geliefden zonder dat zij hem kunnen zien. Minder leuk is dat het jou als dode nog eenzamer maakt om te zien dat alles doorgaat. Ze kunnen blijkbaar ook goed zonder jou.”
De ik groeit op in een warm gezin met begripvolle, hartelijke ouders. Al vroeg ontdekt hij dat hij ‘anders’ is, anders dan zijn drie broers, anders dan zijn klasgenoten; en hij wil niet anders zijn. Dat maakt zijn ogenschijnlijk zorgeloze leven heel erg moeilijk. Een lange, en moeizame tocht naar acceptatie volgt. Splinter Chabot (* Den Haag) is de derde van vier zoons van dichter en schrijver Bart Chabot. Hij groeide op in Den Haag, zat op het Vrijzinnig Christelijk Lyceum daar en studeerde daarna politicologie en theaterwetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam. Hij zat enige jaren in de JOVD, de jongerenafdeling van de VVD. Dit boek is zijn debuut, en te zien als een verkapte autobiografie. Tom Lanoye ‘Kartonnen dozen’ Een autobiografisch verhaal over de eerste verliefdheid van de homofiele auteur. Edward van de Vendel ‘Dagen van bluegrassliefde’ Na zijn eindexamen gaat een jongen als jeugdleider werken en ontdekt dat hij verliefd is op een andere jeugdleider. Wobie (ik-persoon) groeit op in zijn eigen glitter- en confettiwereld. Naarmate hij ouder wordt, ontdekt hij langzamerhand dat hij anders is dan zijn broers. Hij valt op jongens. Hij beschrijft zijn worsteling daarmee, ondanks dat zijn ouders open en begripvol zijn. Gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Vanaf ca. 15 jaar. Je leent dit boek bij je eigen Bibliotheek. Vul de vier cijfers van je postcode in en vind je Bibliotheek. Splinter: “Ik vind het altijd heel leuk om papa’s teksten te lezen, want dan zit ik toch een beetje in zijn hoofd. Op een bepaalde manier communiceren we in die boeken ook met elkaar. Er staan dingen in waar aan de keukentafel nooit genoeg tijd voor is, of waar te veel emotie achter zit, maar die je in boeken wel kunt vertellen. Bij elke regel die papa schrijft denk ik: mooi, weer een stukje van papa dat altijd hier zal blijven. Dat zal ik nooit kwijtraken.” Splinter: "Als ik aan het schrijven ben, moet ik geen boek van mijn vader lezen. Zijn stijl gaat in mijn vingers zitten. Jouw zinnen zijn als kogels, papa: die gaan van A naar B, met soms nog een beetje C achteraan. Als ik zelf ga schrijven, ga ik doen wat jij doet en dat kan ik natuurlijk helemaal niet. Dan stop ik.” Bart: “Splinter had meteen een eigen toon. Zelf heb ik tijdens het schrijven heel lang in de optreedmodus gestaan. Op het podium moet je tekst een pointe hebben, een killer line, maar in een
Samenvatting
Biografie auteur
Tip:
Versies
Dertiende druk, speciale editie
Twaalfde druk
Eerste druk
Vijfde druk
Twee generaties schrijvers: Bart en Splinter Chabot
Praten jullie samen over het schrijfproces? De dingen die je tegenkomt als je aan het werk bent?
In welk opzicht beïnvloeden jullie elkaar? Kijk je bij elkaar naar stijl, naar thematiek?