Mario molegraaf biografie warren
Biografie op de bühne. Mario Molegraaf over Hans Warren
Mario Molegraaf schreef met Opperhuidmens de biografie van Hans Warren met wie hij 23 jaar samen was.
Nog net geen achttien was Mario Molegraaf toen hij in kennismaakte met de dichter die met zijn bundel Zeggen wat nooit iemand zei indruk op hem maakte. Het bleef niet bij één ontmoeting: Warren en Molegraaf deelden 23 jaar lief en leed. In het jaar dat Warren 23 jaar dood is, verschijnt Opperhuidmens: de biografie van Hans Warren. Molegraaf werkte er tien jaar aan. Een langgerekt afscheid noemt hij het zelf, en ‘nu is het echt voorbij’.
Als voormalig partner woog de verantwoordelijkheid die Molegraaf voelde als biograaf zwaar. ‘Ik wil een biograaf als andere biografen zijn, maar ik zal niet verhullen dat ik tijdens het werken aan deze biografie regelmatig emotioneel geraakt werd.’ In Opperhuidmens spaart Molegraaf zichzelf en zijn onderwerp niet. Hij heeft Warren door het werken aan de biografie beter leren kennen, zegt hij.
Dat zijn aanknopingspunten voor een gesprek over Hans Warren en zijn biograaf.
In Biografie op de Bühne, het praatprogramma van , komen elke maand de schrijver van een recent verschenen biografie en een biograaf die nog volop aan het werk is
Op 29 juli vertrekt de dan zeventienjarige Mario Molegraaf vanuit Waalwijk naar Kloetinge en blijft drieëntwintig jaar lang in de nabijheid van Hans Warren, tot diens overlijden in Ze leven samen en drijven een boekenfabriekje. Nu, drieëntwintig jaar later verschijnt de biografie van Hans Warren, ‘Opperhuidmens’, geschreven door Molegraaf. Een interview met de biograaf.
door Hein van Kemenade
Heet van de naald is het nieuws in de biografie van Hans Warren niet. Mario Molegraaf () heeft er lang over kunnen wikken en wegen. Een belangrijke onthulling in deze biografie, namelijk dat de recensies in de PZC (Provinciale Zeeuwse Courant) niet allemaal door Hans Warren () zelf geschreven zijn, lekte dit voorjaar al uit en leidde tot lichte commotie. Ook enige geheimen die de gepubliceerde uitgave van de Geheime dagboeken niet hadden gehaald, worden onthuld. De betrokken personen zijn nu grotendeels overleden. Wat Molegraaf gedaan heeft, is een compleet beeld schetsen van het leven en werk van dichter en dagboekschrijver Hans Warren. Op basis van archiefonderzoek en eigen ervaring.
“Hans Warren heeft zijn leven zelf uitvoerig beschreven. Hij is voor mij als biograaf een enorme concurrent. Toch bleef er een heleboel over om te vertellen over zijn voorgeschiede
🎧 Schrijver Mario Molegraaf: ‘Deze biografie is ook het afscheid van Hans Warren, mijn 40 jaar oudere man’
podcastmet groenteman in de kast
In Met Groenteman in de kast gaat Gijs Groenteman iedere week in gesprek met iemand die hem op de een of andere manier heeft verwonderd of is opgevallen.
Luister naar ‘Met Groenteman in de kast’
Gijs bezoekt Mario Molegraaf bij hem thuis in Delft. Mario schreef een omvangrijke biografie over de man met wie hij jaren samen was: Hans Warren. Hij was 17 toen hij de bijna 40 jaar oudere dichter en dagboekschrijver ontmoette. De Geheime Dagboeken van Warren zijn beroemd geworden. Mario vertelt welke rol hij bij deze uitgaves heeft gespeeld. Hoe ze samen gedichten vertaalden maar ook hoe Warren frietjes van roseval aardappeltjes voor Mario bakte.
Presentatie: Gijs Groenteman
Montage: Julia van Alem
Redactie: Tamar Bot, Fanny van der Reijt, Corinne van Duin, Julia van Alem
Help ons door uw ervaring te delen:
Geen feest om te lezen, deze biografie van Mario Molegraaf over zijn held en geliefde Hans Warren
Is het mogelijk om een goede biografie te schrijven over een geliefde met wie je lang hebt samengeleefd? Met wie je tot aan de dood lief, leed en werk hebt gedeeld en wiens bewonderaar, minnaar, secretaris, eindredacteur, ghostwriter, mantelzorger en tekstbezorger je bent geweest?
Opperhuidmens, de biografie die Mario Molegraaf schreef over de dichter, dagboekschrijver en literair criticus Hans Warren () met wie hij 23 jaar samenleefde en samenwerkte, laat zien dat dit bijzonder lastig is, ook al is de biograaf open over zijn worsteling met deze dubbelrol en verantwoordt hij alles wat hij doet.
Hybride
Het is een vreemd, hybride boek geworden. Aan de ene kant hamert Molegraaf erop dat hij zich baseert op louter documenten, niet op interviews; hij laat zich liever niet in met andermans al dan niet wrokkige praatjes. Zijn toon is vaak quasi-afstandelijk, zijn hoofdpersoon blijft ‘Hans Warren’, nooit ‘Hans’, terwijl literaire vrienden amicaal worden aangeduid met ‘Mensje’, of ‘Gerrit’. Over historische gebeurtenissen wordt uitvoerig, vaak te gedetailleerd, Wikipedia-achtig geschreven.
Maar soms wordt het dan weer heel persoonlijk: Molegraaf vindt Warren de aller-, allerbeste d
‘De waarheid en niets dan de waarheid’
Op 16 april opende de jarige Hans Warren een vers schrift en noteerde hij het volgende: ‘In mijn natuurdagboek, dat ik nu twee en een half jaar bijhoud, schreef ik soms dingen op die ik liever voor ieder verborgen wil houden. Omdat ik een uitlaatklep moest hebben voor mijn spanningen; om te praten in eenzaamheid of verdriet. Nu ga ik een tweede, geheim dagboek beginnen.’
Naar het voorbeeld van literaire libertijnen als Julien Green en André Gide wilde hij ‘zo eerlijk mogelijk’ zijn innerlijke roerselen vastleggen. Hij zou dit tot zijn dood in blijven volhouden en nog bij leven beginnen zijn persoonlijke kroniek te publiceren, daartoe aangemoedigd door de toenmalige redacteur en latere uitgever Mai Spijkers; vanaf kwamen de 22 delen van het Geheim dagboek één voor één in de openbaarheid.
Het werd een literaire sensatie, vooral door Warrens onverschrokkenheid in het blootgeven van zijn erotische obsessies, emoties en onzekerheden: Boudewijn Büch rekende het ‘tot de top (…) van de wereldliteratuur van het genre’, Adriaan van Dis sprak van ‘een groot kunstwerk’ en er werden tienduizenden exemplaren verkocht. Terecht noemde Gerrit Komrij het naast ‘een waagstuk’ ook ‘een unicum in de Nederlandse bekentenisliteratuur’; Warrens openhar