Ovidius boek
Ovidius
Inleiding:
Toen ik onlangs, tijdens de zomervakantie, met mijn vader aan het winkelen was, maakte hij mij attent op een boekje over Ovidius. Ik wist helemaal niet wie hij was, maar mijn vader vertelde mij dat hij een Romeinse dichter en schrijver was. Het kreukelige oude boekje droeg de titel: “Metamorphosen”. We kochten het oude stoffige boekje direct, want het kostte maar twee gulden en vijftig cent. Schoot mij niet iets te binnen? Ik vroeg mij af of Ovidius misschien wel onderwerpkeuze kon worden van mijn werkstuk voor geschiedenis. Waar ik al niet aan moet denken tijdens mijn zomervakantie. Thanx to Japenga! Ik vond het echt niet leuk dat docenten voor de zomervakantie huiswerk op gaan geven voor het volgende jaar. Ga nu maar vast beginnen, want je zult alle tijd nodig hebben!?!?
Metamorphoses. Eigenlijk betekent het gedaanteverwisselingen. Thuis begon ik er direct in te lezen. In Metamorphoses schrijft Ovidius over het ontstaan van de wereld en mens het volgende: "Voor dat er zee of land was en een lucht die alles toedekt, bestond er slechts een aanschijn der natuur in dit heelal. Men sprak van Chaos, een primaire ongevormde massa, niet anders dan een bonk gewicht, een samenraapsel van slordige kiemen van niet goed gecombineerde dingen"(1). Ik v aanrader ovidius' metamorphosen
Publius Ovidius Naso werd geboren in 43 vC in Sulmo (Sulmona, Midden-Italië) en was zoon van een vooraanstaand en bemiddeld man. Het lag in de lijn der verwachtingen dat hij redenaar en advocaat zou worden. Hij studeerde in Rome, maar "steeds ontstond vanzelf een vers in passend metrum en al mijn schrijfsels werden poëzie", schreef hijzelf. Na een lange (studie)reis door Griekenland en Klein-Azië besloot hij - tegen de zin van zijn vader - als dichter zijn brood te verdienen; "mijn lichaam was te zwak, mijn geest had er geen zin in, ambitie, zorg ik heb ze afgeweerd".
Hij schreef veel, zoals liefdespoëzie (Amores), een handleiding voor de minnekunst (Ars Amatoria), liefdesbrieven van beroemde mythologische vrouwen aan hun afwezige echtgenoten (Heroides), leerdichten, treurzangen (Tristia), een dichterlijke beschrijving van de feesten op de Romeinse kalender (Fasti), een tragedie (Medea, niet bewaard) en het epos Metamorphosen; Ovidius werd zeer gewaardeerd.
In 8 nC werd hij door Augustus verbannen naar Tomi (aan Zwarte Zee, nu Roemenië), waar hij in 17 nC stierf (reden van deze verbanning is nog steeds een raadsel).
Zijn hoofdwerk, de Metamorphosen, was waarschijnlijk vrijwel voltooid op he
Publius Ovidius Naso. In de afdeling bijschriften staan ook epigrammen op de afbeeldingen van verschillende klassieke schrijvers, de Latijnse Vergilius, Ovidius, Horatius, Terentius, Juvenalis, de begunstiger Maecenas, en de Griekse auteur Callimachus. Waarschijnlijk is het reeksje in opdracht ontstaan voor een eigenaar van gegraveerde afbeeldingen. Poot geeft nergens blijk van interesse voor Callimachus, begrijpelijk gezien het feit dat de eerste vertalingen van diens werk pas veel later zijn ontstaan. Bij wijze van voorbeeld het epigram op Ovidius, dat voornamelijk handelt over zijn klachten uit zijn ballingsoord Pontus en hem postuum sprekend invoert. Hij was verbannen, mogelijk omdat keizer Augustus zijn liefdespoëzie te wulps vond, mogelijk omdat hij de keizer had beledigd, misschien door hem in een compromitterende situatie te betrappen. Zie hiervoor de levensbeschrijving door Vondel, geplaatst voor Herscheppinge (wb vii, ). Het beeld van het noodweer op zee is geïnspireerd door Ovidius Tristia i, 2, de verzekering dat hij na zijn dood zal blijven leven staat in Amores i, 15, door Vondel vertaald voor zijn Herscheppinge (wb vii, ).
Vrijwel alle beroemde mythen uit de oudheid zijn te vinden in de Metamorfosen van Ovidius, het grote werk
waarin hij begint bij Chaos en de schepping van de wereld, om te eindigen in zijn eigen tijd, het Rome onder
keizer Augustus.
Vanuit het idee dat alles voortdurend in beweging is, schreef hij deze lange betoverende reeks gedaanteverwisselingen.
Het gehele boek werd in prachtig vertaald door Marietje d’Hane-Scheltema, waarna er vele tienduizenden van werden verkocht. Na haar succesvolle samenwerking met tekenaar Floris Tilanus bij haar vertaling van de Fabels van La Fontaine, ontstond de vurige wens om ook een dergelijke uitgave te maken van het beste uit de Metamorfosen.
In deze eenmalige, fraaie uitgave staan alle bekende mythen bij elkaar, over Narcissus en Echo, Jason en Medea, Daedalus en Icarus, Apollo en Daphne, Pyramus en Thisbe, Venus en Mars. En dat alles opnieuw schitterend geïllustreerd door Floris Tilanus.
ISBN A
Bestel Publius Ovidius Naso (Classical Latin: [ʊs ʊs ː]; 20 March 43 BC – AD 17/18), known as Ovid (/ˈɒvɪd/) in the English-speaking world, was a Roman poet who lived during the reign of Augustus. He was a contemporary of the older Virgil and Horace with whom he is often ranked as one of the three canonical poets of Latin literature. The Imperial scholar Quintilian considered him the last of the Latin love elegists. He enjoyed enormous popularity, but, in one of the mysteries of literary history, he was sent by Augustus into exile in a remote province on the Black Sea, where he remained until his death. Ovid himself attributes his exile to carmen et error, "a poem and a mistake", but his discretion in discussing the causes has resulted in much speculation among scholars.
The first major Roman poet to begin his career during the reign of Augustus, Ovid is today best known for the Metamorphoses, a book continuous mythological narrative written in the meter of epic, and for collections of love poetry in elegiac couplets, especially the Amores ("Love Affairs") and Ars Amatoria ("The Art of Love"). His poetry was much imitated during Late Antiquity and the Middle Ages, and greatly influenced Western art and literature. The Metamorphoses remains one of the mo
aanrader ovidius' metamorphosen
Publius Ovidius Naso werd geboren in 43 vC in Sulmo (Sulmona, Midden-Italië) en was zoon van een vooraanstaand en bemiddeld man. Het lag in de lijn der verwachtingen dat hij redenaar en advocaat zou worden. Hij studeerde in Rome, maar "steeds ontstond vanzelf een vers in passend metrum en al mijn schrijfsels werden poëzie", schreef hijzelf. Na een lange (studie)reis door Griekenland en Klein-Azië besloot hij - tegen de zin van zijn vader - als dichter zijn brood te verdienen; "mijn lichaam was te zwak, mijn geest had er geen zin in, ambitie, zorg ik heb ze afgeweerd".
Hij schreef veel, zoals liefdespoëzie (Amores), een handleiding voor de minnekunst (Ars Amatoria), liefdesbrieven van beroemde mythologische vrouwen aan hun afwezige echtgenoten (Heroides), leerdichten, treurzangen (Tristia), een dichterlijke beschrijving van de feesten op de Romeinse kalender (Fasti), een tragedie (Medea, niet bewaard) en het epos Metamorphosen; Ovidius werd zeer gewaardeerd.
In 8 nC werd hij door Augustus verbannen naar Tomi (aan Zwarte Zee, nu Roemenië), waar hij in 17 nC stierf (reden van deze verbanning is nog steeds een raadsel).
Zijn hoofdwerk, de Metamorphosen, was waarschijnlijk vrijwel voltooid op he
Publius Ovidius Naso. In de afdeling bijschriften staan ook epigrammen op de afbeeldingen van verschillende klassieke schrijvers, de Latijnse Vergilius, Ovidius, Horatius, Terentius, Juvenalis, de begunstiger Maecenas, en de Griekse auteur Callimachus. Waarschijnlijk is het reeksje in opdracht ontstaan voor een eigenaar van gegraveerde afbeeldingen. Poot geeft nergens blijk van interesse voor Callimachus, begrijpelijk gezien het feit dat de eerste vertalingen van diens werk pas veel later zijn ontstaan. Bij wijze van voorbeeld het epigram op Ovidius, dat voornamelijk handelt over zijn klachten uit zijn ballingsoord Pontus en hem postuum sprekend invoert. Hij was verbannen, mogelijk omdat keizer Augustus zijn liefdespoëzie te wulps vond, mogelijk omdat hij de keizer had beledigd, misschien door hem in een compromitterende situatie te betrappen. Zie hiervoor de levensbeschrijving door Vondel, geplaatst voor Herscheppinge (wb vii, ). Het beeld van het noodweer op zee is geïnspireerd door Ovidius Tristia i, 2, de verzekering dat hij na zijn dood zal blijven leven staat in Amores i, 15, door Vondel vertaald voor zijn Herscheppinge (wb vii, ).
Vrijwel alle beroemde mythen uit de oudheid zijn te vinden in de Metamorfosen van Ovidius, het grote werk
waarin hij begint bij Chaos en de schepping van de wereld, om te eindigen in zijn eigen tijd, het Rome onder
keizer Augustus.
Vanuit het idee dat alles voortdurend in beweging is, schreef hij deze lange betoverende reeks gedaanteverwisselingen.
Het gehele boek werd in prachtig vertaald door Marietje d’Hane-Scheltema, waarna er vele tienduizenden van werden verkocht. Na haar succesvolle samenwerking met tekenaar Floris Tilanus bij haar vertaling van de Fabels van La Fontaine, ontstond de vurige wens om ook een dergelijke uitgave te maken van het beste uit de Metamorfosen.
In deze eenmalige, fraaie uitgave staan alle bekende mythen bij elkaar, over Narcissus en Echo, Jason en Medea, Daedalus en Icarus, Apollo en Daphne, Pyramus en Thisbe, Venus en Mars. En dat alles opnieuw schitterend geïllustreerd door Floris Tilanus.
ISBN A
BestelPublius Ovidius Naso (Classical Latin: [ʊs ʊs ː]; 20 March 43 BC – AD 17/18), known as Ovid (/ˈɒvɪd/) in the English-speaking world, was a Roman poet who lived during the reign of Augustus. He was a contemporary of the older Virgil and Horace with whom he is often ranked as one of the three canonical poets of Latin literature. The Imperial scholar Quintilian considered him the last of the Latin love elegists. He enjoyed enormous popularity, but, in one of the mysteries of literary history, he was sent by Augustus into exile in a remote province on the Black Sea, where he remained until his death. Ovid himself attributes his exile to carmen et error, "a poem and a mistake", but his discretion in discussing the causes has resulted in much speculation among scholars.
The first major Roman poet to begin his career during the reign of Augustus, Ovid is today best known for the Metamorphoses, a book continuous mythological narrative written in the meter of epic, and for collections of love poetry in elegiac couplets, especially the Amores ("Love Affairs") and Ars Amatoria ("The Art of Love"). His poetry was much imitated during Late Antiquity and the Middle Ages, and greatly influenced Western art and literature. The Metamorphoses remains one of the mo